سبزدرخش

در پهنه ی ناکجاآباد
پنهان از چشمان جغد شوم
از کدام سبزدرخش آواز طلوع می خوانی؟
 راهی نیست تا فردا، ماه پیشانی رویاها 
سنگین تر از خواب آدمیان در غار 
 درخت کهنسال هزار ساله
پای از پای بر نمی داری
 در خاطره ی گنگ کودکی عبوس
چرا جوان می مانی؟

 

پی نوشت : مادر
چه رسم عجیبی داشت دنیا
سری چرخاندم
جوانی ات را بردند
کشیدم آهی
موی سپیدم دادند