محرم

محرم
دلهای عاشقانِ ولایت پر از غم است
چون موسم عزای حسین و محرم است
میسوزد هر دلی که بود عاشق حسین
پروانه گو که شمع و گل اینجا فراهم است
ساقی مریز باده که امشب پرم ز غم
وین عشق بر مستی عالم مقدم است
خون می رود ز چشم محبان اهل بیت
صاحب عزاش حیدر کرار و خاتم است
هم کشتی نجات بوَد هم  ،چراغ دین
سبط نبی، مجاهد و مظلوم عالم است
در بوستانِ سبزِ  ولایت به حق حسین
گلبرگِ سرخِ عشقِ خدا را چو شبنم است
در روز حشر می گذرد از پل صراط
هر کس به جز نظر ، عملش نیز محکم است
(هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق)
هر کس شود شهید بقایش مسلّم است
ترسم که بگذرد ز جفای ستمگران
چون وارث علیّ و سخی تر ز حاتم است
می گویم این غزل که شود منجیِ(علیم)
زیرا به روز حشر ،عملِ نیک او کم است