🪬سپاس🪬

به نام یگانه دانای مطلق!

درود جناب خوشروی بزرگوار

شعر موزون و پرمحتوایی را به اشتراک گذاشتید.

از جمله ویژگی‌های اشعار جناب‌عالی اندیشه‌های خاص، لطیف و‌ زیبایی است که در ورای سروده‌هایتان نهفته است.


در مصراع دوم بند پایانی چهارپاره‌ی جاری گفته‌اید:

«مونِسِ جان ذاتِ اَناالحق شَفاست»

که اشاره‌گونه‌ای است به:

«یا مَن اسُمهُ دَواء و ذِکُرهُ شِفاء»

دیدگاه‌های صفحه‌ی پیش روی را تا پایان خواندم تا دیدگاهم تکراری نباشد و مطلبی را پیرامون واژه‌ی «شَفا» و نیز واژه‌ی «شِفا» نیافتم.

در پنجره‌ی سبز جاری، بحثی را پیرامون تفاوت معنای دو واژه‌ی «شَفا» و «شِفا» بازمی‌نمایم و توضیح کارشناسی آن را به عربی‌دان‌های بزرگوار سایت می‌سپارم؛ تا خود نیز بیشتر بیاموزم.


✍ «شَفا»: كنار، حاشيه. «شَفا البئر»: كنار چاه.


✍ «شِفاء»: صحّت و سلامت، بهبودی و درمان.



✨ دو نمونه برای واژه‌ی شَفا با معنایی که بیان شد، از قرآن کریم:

_ در بخشی از آیه‌ی ۱۰۳ سوره‌ی آل عمران می‌خوانیم:

«وَكُنْتُمْ عَلَى شَفَا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَكُمْ مِنْهَا كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ»

«و در كنار پرتگاه آتش بوديد كه شما را از آن رهانيد؛ اين‌گونه خداوند نشانه‏‌هاى خود را براى شما روشن مى‌کند؛ باشد كه شما راه يابيد.»

_ در آیه‌ی ۱۰۹ از سوره‌ی توبه می‌خوانیم:

«أَفَمَنْ أَسَّسَ بُنْيَانَهُ عَلَىٰ تَقْوَىٰ مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانٍ خَيْرٌ أَمْ مَنْ أَسَّسَ بُنْيَانَهُ عَلَىٰ شَفَا جُرُفٍ هَارٍ فَانْهَارَ بِهِ فِي نَارِ جَهَنَّمَ ۗ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ»

«آیا کسی که مسجدی به نیت تقوا تأسیس کرده و رضای حق را طالب است مانند کسی است که بنایی سازد بر پایه سستی در کنار مسیل (لبه پرتگاه دوزخ) که زود به ویرانی کشد و عاقبت او را به آتش دوزخ درافکند؟! و خدا هرگز ستمکاران را هدایت نخواهد فرمود.»



✨ چند نمونه برای واژه‌ی شِفا به معنای بهبودی و درمان، از قرآن مجید:

_آیه‌ی ۵۷ سوره‌ی یونس:

«يا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جاءَتْكُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَ شِفاءٌ لِما فِي الصُّدُورِ وَ هُدىً وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنينَ»

«اى مردم! اندرزى از سوى پروردگارتان براى شما آمده است و درمانى است براى آنچه در سينه‌هاست و هدايت و رحمتى است براى مؤمنان.»


_ آیه‌ی ۸۲ سوره‌ی اسراء:

«وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ ۙ وَ لَا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إِلَّا خَسَارًا»

و ما آنچه از قرآن فرستیم شِفا (ی دل) و رحمت (الهی) برای اهل ایمان است و ظالمان را به جز زیان (و شقاوت) چیزی نخواهد افزود.



_ در آیه‌ی ۸۰ سوره‌ی شعراء می‌خوانیم:

«وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ»

یعنی:
«و چون بیمار شوم مرا درمان می‌بخشد.»



در برخی منابع نیز آمده است که:


«شَفاء» در عربی؛ یعنی: «جان کندن» و به واپسین لحظات عمر آدم گفته می‌شود که مفهومی متضاد با «شِفاء»، به معنی «بهبودی و تندرستی» را رساناست.


در زبان فارسی واژه‌ی عربی شَفا را به معنای بهبودی و تندرستی به کار می‌بریم؛ یعنی در جایگاهی تقریباً متضاد با معنای آن.


گویا این اشتباه از جمله‌ی «یا مَن اسُمهُ دَواء و ذِکُرهُ شِفاء» وارد زبان فارسی شده است.

زیرا در این دعا، واژه «شفاء» را برای این‌که با «دَواء» هم قافیه دربیاید، با فتحه خوانده‌ایم.


🌿🌺🌿
سپاس از خوانش مهرانگیزتان.

دیدگاه‌های کارشناسی سروران عربی‌دان را چشم در راهم.
🌿🌺🌿