شب بی انتها

بسمه اللطیف
شب بی انتها

در تنگنای ناگزیر کوچه‌های شهر ما
برپا شده آشوبی از فریادهای بی صدا

در هر دم و هر بازدم در سینه می گیرد نفس
سنگین شده از ریزگرد و دوده اطراف هوا

ابر سیاهی ماه را پوشانده و از پشت آن
نوری نمی تابد دگر بر خانه های غم فزا

در بطن مردم اژدهای معده بیدار است و دل
آتش گرفته از لهیب آتش این اژدها

انبوه سوز و درد طغیان می کند در جان وتن
این دردها و سوزها هرگز نمی یابد شفا

در کام دوزخ غوطه ور شد لحظه های زندگی
مهدی پر از رنج است و درد این داستان و ماجرا

دیوارها در ناله ای خاموش غرقند و چرا
پایان نمی یابد سیاهی شب بی انتها

#مهدی_رستگاری
دهم تیر سال یکهزار و چهارصد و دو خورشیدی
اول ژوئیه سال ۲۰۲۳ میلادی


دفتر شعر روزگاران

۸۹۳