کفش های غمگین عشق !!!

ای روهام غصه مخور، که هنگامه ی وصل گل و پروانه رسید !                    سبزه به چمن ،گل به سمن ، لاله به صحرا، یار به خانه رسید !                  بنشان به گلهای قالی قدمش را ، پرکن قدحی از قدح جام و برش را !         حرفی نزنی تا که بسوزد جگرش را ، اخمی نکنی تا که بگیرد نفسش را!      تو از پس و بگذار که او پیش رود پیش ، کاری نکنی خاطرش آزرده شود      دل بشود ریش !!    حرفی که زند : تو سر به تائید بجنبان و دگر هیچ مگو    هیچ !!  گردنت را کج ، سر را به زیر افکنده کن ! کفش هایش به درآرو جفت کن !      کیفش از دستش بگیرو خاطرش آسوده کن ،                      چون جامه به در کرد ، باادب گیر و به رخت آویز کن ! چون نشست و تکیه داد        با صدای خوش در ماهور آوازی بخوان !                                   بعد از آن ، با گلاب قمصر کاشان شربتی آماده کن !                             گر که گرمش بود ،اورا بادزن !     گر که سردش بود او را گرم کن !          تحفه ای آرو به او تقدیم کن ،      برو بنشین به کنارش ، همچو مرغ عشق آن کن ، که او در قفس با جفتش کند !!!