لطیفان جهان

با خود اندیشیدم
چه کنم تا که کنم دل شادت 
یا چه کاری ست که اگر من دهم آن را انجام 
می شود باعث آن که بنشانی به لبت خنده ژرفی آرام
غرق این فکرُ
و سرانجام پس از کَل کَل طولانی با خویشُ
رسیدن به در خانه ای تو 
قصدم آن شد
بنویسم شعری
تا پس از دیدن تو 
من بخوانم آن را
و بگویم تو هَمان آیه ای از معرفت سبز خدا
که رسانید به ما 
تا بگوید به جهان هست هنوز
دل فریبان رباینده  دل 
که بسی خوشدل و نیکو ذاتند
آن کسانی که در اندیشه شان عشق و عطوفت 
به تمامی جاری است
و زمین گشت لطیف از نازک اندیشی شان  
تو یکی از آن‌هایی
من تو را یافته ام 
نه  نه   نه 
تو یکی از آن هایی 
که تو را من نه خودم بلکه خدا 
آشنا کرد به من تا که نمانم حِرمان
بلکه با الفت تو 
بشوم من هم سبز 
تو همان حالتی از ناب ترین 
حالت احساسی که
 من به دنبال آن بودم در قعر، قعر اقیانوسان ،
ملکوت اعلی 
و قضا خواست که در آیینه تو  ،
من ببینم آنچه را که من می خواهم
آه ای دوست امیدم این است 
که پس از خواندن این شعر برایت
 بنشانی به لبانت  لبخند 
و تو هم پی ببری
که چقدر دوست ترت دارم من