سیدی

همه شب در این خیالم زنشان پایبندی
به رضایتی حبیبا وصل ما به خود بندی
خم ابروی کمانی که به تیر دوخت قلبم
به زمین کرد اسیرم زفراق تو چندی
طالع بلند به همت بشتاب براین سیه بخت
از طریقت جدایی سربه ره نهم به رندی
سینه تنگ در این دیاری که درش نبود مردی
درد یار به کس نگویم که نداند ش  دردی
سفر حجاز و مکه به رغائبی بگیرم
مگرش طواف کعبه بخت ما بهم بندی
من به راه، بیش دیدم مرغکان دام گریزرا
چه شود که مرغ دل راتو به دام خیش بندی
لَیس بِر حتی دهی تو  به نگاه خیش مارا
سید ی صدق علینا  انک حبنا جدی