درود بر جناب حسنلوی ارجمند
خوش آمدید و ممنونم که با حوصله خواندید و نکات جالب و ارزشمندی را طرح نمودید.
به مطالبتان فکر کردم و تقریبا با همه آنها موافق هستم.
می دانم که ایجاد حس زیبای «تعلیق» در پایان شعر می تواند برای مخاطب جذاب باشد و مخصوصا در سال های اخیر، ذائقه مخاطبان نیز اینگونه اشعار را بیشتر می پسندد. می دانم که از دلایل موفقیت شعر سپید در نزد نسل جوان، همین «پایان باز» است. می دانم که شعر باید در بطن خودش، همه پیام را به دوش بکشد و به مخاطب برساند و معنای مورد نظرش را در ذهن خواننده شکل دهد.
اما استثناهایی وجود دارد که باعث می شود در پایان شعر، توضیح درج کنم از جمله زمانی که برداشت احتمالی خواننده ممکن است به «ناامیدی» یا «گمراهی» ختم شود. در این شعر خاص با آن آهنگ غمگین، اگر توضیح را درج نمی کردم به اکثر خوانندگان، برداشتی غمبار از جریان طبیعی زندگی و نوعی «ناامیدی» القا می شد که نظام ارزشی و اخلاقی بنده اجازه اینکار را نمی دهد.
اگر یادتان باشد چند روز قبل در صفحه یکی از اشعارتان با هم گفتگو کردیم و اشاره کردم که قلم ما انعکاس جهان بینی و ایدئولوژی ماست حتی اگر حواسمان نباشد.
تا آنجا که حواسم هست در مکتب من، چیزی به نام سرگشتگی، ناامیدی، افسردگی و پوچی وجود ندارد و حق ندارم با اثر خود، این حالات ناخوشایند را به دیگران القا کنم یا وجود آن در آدمیان را، «طبیعی» و «عادی» جلوه دهم.
این شعر می خواهد این معنا را فریاد بزند که:
آی مردم
آن کس که نیکویی کرده و نیکی اندوخته
و به بهشت شگفت انگیز پروردگارش چشم دوخته
در آستانه عبور از فرجام زمینی و ورود به آغاز ابدی
نیازی ندارد حسرت اندوهبار کودکی را بخورد!
یادآوری خاطرات خوش زندگی از جمله کودکی، قابلیت طبیعی و خدادادی انسان است و مشکلی ندارد اما حسرت اندوهبار یعنی الان در «منجلاب دست و پا می زنم»...
اما در مورد ماجرای «حر» در کربلا. درست می فرمایید. بعید است در نیم روز بتوان به طور کامل رستگار شد.
اما به گفته قرآن کریم، تا «مرگ به انسان رخ ننموده است» راه توبه باز است و حتی اگر نتوان در کوتاه مدت، کل رستگاری را حاصل نمود می توان سهمی (هر چند کوچک) از آن را به دست آورد و همین هم غنیمت است.
به قول هم وطن های عزیز همدانی: « یه تومنم یه تومنه!»
(این مثل را در «لالجین» از یک همدانی شیرین سخن باصفا شنیدم...)
اگر عمری بود در صفحه شما یا صفحه من، باز هم به مقوله سرنوشت ساز جهان بینی و ایدئولوژی خواهیم پرداخت.
ضمنا حضورتان همواره مایه خوشحالی بنده است و غالبا پربرکت و بهانه ای ست برای اندیشه ورزی.
در پناه خدای مهربان باشید.
زیبا بود
قلمتان نویسا
بمانید به مهر و بسرایید