روز قرار

در جهان در حق من نیکی نشد
بهره‌ام جز قطره‌ی اشکی نشد
اشک‌هایم را که پاسخ می‌دهد
زخم قلبم را که مرهم می‌نهد
از جفای این زمانه خم شدم
از نقوش زندگانی کم شدم
شعر من توصیف غم‌هایم شده
هم‌صدای گریه و ماتم شده
زندگی، ای درد بی‌درمان من
اندکی، رحمی بکن بر جان من
جان من را غرق ماتم کرده‌ای
روزگارم را پر از غم کرده‌ای
بس نبود این اشک‌های بی‌اثر؟
بس نبود این گریه‌های بی‌ثمر؟
مانده‌ام در حسرت روز قرار
روی درد کهنه‌ام مرهم گذار