موی سپید

موی سپید

آنچنان زار و خسته ام که مپرس
سوز سازی  شکسته ام که مپرس

تا رسد دست من به دست طلوع
بندهایی  گسسته ام که مپرس

«همچو حافظ غریب در ره عشق»
دیگر از خاک رسته ام که مپرس

تا  که  بر  من  نظر  کند  ساقی
توبه هایی شکسته ام که مپرس

چشم  اگر  باز  بسته ام   بر ماه
دل به افلاک بسته ام که مپرس

گر  چه  مویم  سپید  شد  با  تو
من همان چشم بسته ام که مپرس

همچو  واسع  برای  دیدن  یار
سر  راهی  نشسته ام  که مپرس

سید علی کهنگی (واسع) مرداد 1401