ماه‌صنم

ای ماه‌صنم، ای یار دیوار به دیوار
دلتنگم و آواره‌ی این کوچه و بازار
تا پلک زدی چشمِ دلم وا شد و آنن
هیهات نگاهت مرا کرد گرفتار
سیراب شدم با عطشت از همه عالم
دربند تو آرام شد این عاشقِ بیمار
با روح و روانم تو چه کردی که بی تو
در موجِ غمت غرقم و جان میدهم انگار
دوری ز من و شعله به جانم زده عشقت
درد و دلِ من را کسی نیست خریدار
فانوسِ زمانم تویی و در گذرِ تو
شب میشکند خواب مرا اشک، به اصرار
تا کی به هوایت بنشینم که تو آیی
تا کی بنوشم خیالِ تو به ناچار