رویا

چندی است به رؤیای دو چشم تو اسیرم
بند آمده در عمق گلو صوت و نفیرم

آخر من بیچاره چه سازی بنوازم
چون آه ندارم که به ناز تو ببازم

هرگوشه ی دنیا نظری چند نمودم
یک بار دگر دفتری از عشق گشودم

مجنون سوی دلدار سراسیمه دویدم
افسوس که آنجا خبر از یار ندیدم

در خلوت شب غرق به افکار نشستم
تا وقت سحر مویه کنان چشم نبستم

تا پلک گشودم من از آن خواب پریدم
سرگشته و مأیوس از آن عشق بریدم

افسون منم و غرق به افکار زلالم
بگذار بخوابم به همین خواب و خیالم

#افسانه_مهدویان