گورستان

در من هزاران ژن به گورستان خفته اند...
رستم در ارامش است و شیره شجاعتش  مکیده اند
روح کورش ابدی باد وقتی عقل منطقم طناب دار ملع عام را روایت میکند
پروین هم مست است و به زنجیر، چشم در پذیرش رشوه محتسب، هر چه دارد دم میزند...
کاوه به پابوسی ضحاک رفت و اخرین ترفند های چاپلوسی را کرد پیاده
تختی اشک میریزد و ترس از شرمندگی بر سر هر کوی میچسباند اعلامیه فروش کلیه  
زبان حافظ را بریدن 
بابکم بیچاره بعد از قیام
انگار سالیان است مسلح خون میگرید...
حال تو بگو میراث اریایی مرا 
چه کس 
یغما برد؟!...