فروپاشیده‌ام

دلنشین و زیبا بود

درود بر شما بزرگوار
زیبا سرودید

سلام و درود
زیبا بود

سلام و درود و عرض ادب، خداقوت،
لطفاً با سرایش سروش هایی زیبا و ناب، در گسترش این گونه ی پیشرو، مددکار باشید!
فراوان سپاس
تقدیم تان:

سروش1
آن زمان، سوژه را نمی دیدم

از طراوت، گلی نمی چیدم

عجیب بود

از کنار نسیم، رد می شدم و

بوی درود آسمان را نمی شنیدم

حالا چه کنم؟!

آرامم نمی گذارد

آرامم نمی گذارند

هجومِ

آرامشِ

سروش های

عاشق.

سروش 2

مست ساغر به دست(!) مستم کن!

بی غم از بُرد و از شکستم کن!

برنَدار از سرِ دلم دستت!

دوست(!) بر دوست(،) پای بستم کن!

مست ساغر به دست نیلوفر(!)

مکتب ادبی نورگرایی
شعر پیشرو
شعر سروش
محمدعلی رضاپور (مهدی)


(سروش: گونه ای از شعر پیشرو، اصالتاً برای کوتاه سرایی و برپایه ی همانندگریزی در لَخت پایانی.

شعر پیشرو: آمیخته ای از شعر سنتی و شعر نو، دارای گونه هایی همچون
سه گانی، سروش، سه گلشن، شعر سبز یا چندآهنگ و شعر تک.

مکتب ادبی نورگرایی:
مکتبی نوپا و بومی، برپایه ی
ترسیم طبیعت و سنت با قلم موی معنویت بر بوم پسامدرن)