دو غزل

دو غزل از مهدی ملکی الف


غزل‌های من

روزگاری‌ست که مضمونِ غزل‌های منی
همدمِ واژه‌ی دلخونِ غزل‌های منی

شعر من درد ندارد به خدا با عشقت
مرهمِ قصه‌ی محزونِ غزل‌های منی

عطر جانت که بپیچد غزلم منسجم است
چون تو سازنده‌ی قانونِ غزل‌های منی

بس فقط از تو نوشتم قلمم عاشق توست
تا ابد در دلِ مجنونِ غزل‌های منی

با تو پایانِ شگرفی‌ست به دلتنگیِ من
آتشی بر غمِ ملعون غزل‌های منی


پر درد

بی گرمیِ دستت دل و جان پر درد است
در حسرت تو کل جهان پر درد است

برگرد شبی تا که پناهم باشی
بارانِ بدی‌ست، آسمان پر درد است

در سوگ تو یک آدم افسرده شدم
در من به خدا روح و روان پر درد است

آغازِ بهارِ عشق بودی ای کاش
وقتی که چنین فصل خزان پر درد است

انگیزه‌ی شعر و شاعری از من رفت
این شاعر بی تاب و توان پر درد است


شاعر: مهدی ملکی الف