غزل و رباعی

یک غزل و يک رباعی از مهدی ملکی الف


زندانِ دلتنگی

پایان ندارد بعد تو بارانِ دلتنگی
ویرانه می‌خواهد مرا طوفانِ دلتنگی

از حالِ سختم درد را باور کنی ای کاش
تنها تویی بر قلب من درمانِ دلتنگی

وقتی که دائم روح و جانم بی تو غم دارد
کِی می‌شوی با بودنت پایانِ دلتنگی

آوار را از روی احساسات من بردار
تا دور باشد کلبه‌ی ویرانِ دلتنگی

طاقت ندارم بار دیگر در قفس باشم
دیوانه‌ام هر لحظه در زندانِ دلتنگی



زخمی شده‌ام

تا آتش عشق در دلم شعله ور است
چشمم به خداوند قسم بی تو تَر است

زخمی شده‌ام بس به زمین می‌افتم
مانند کبوتری که بی بال و پر است


شاعر: مهدی ملکی الف