تنها راه

سلام و عرض ادب
محتوای زیبایی دارد.
اما بنای شعر کلاسیک را زیر بنایی ست که باید مورد عنایت بیشتری قرار گیرد.
این زیربنا چیزی نیست جز رعایت وزن و عروض.

حیف است این زاویه دید شاعرانه که دارید، مزیّن و موزون به وزن نشود.

نکته ای دیگر هم تقدیم میکنم.
برای اینکه شعر یکدست شود، می بایست به لحاظ واژگانی مورد بازنگری قرار گیرد.در شعری که سخن از سنتور می شود، استفاده از واژگانی چون «خویشتن» جایگاهی ندارد.

حدود 8-9 سال پیش که زمان بیشتر یاری ام می کرد، در این سایت وزین به عزیزان شاعر خدمت می کردم.
در آن زمان برخی از دوستان هم نقد می کردند و یکی از اساسی ترین نقدهایی که به اشعار وارد می کردند این بود که زبان شعر،قدیمی است. بنده هرگز این نقد را نمی پذیرفتم و می گفتم شاعر مختار است که زبان مدّ نظر خود را به کار ببرد.

حتماً عنایت دارید که این عرض بنده با نکته ای که پیشتر گفتم منافاتی ندارد. آنچه گفتنی ست این است که وقتی زبانی را برای سرودن برگزیدید، در تمام شعر از همان زبان استفاده کنید.

از اینکه دست به نقد بردم عذر می خواهم.