مادر

درود استاد استکی
سپاس از همت تان ، بی شک قدمی کوچک در راه حسین ع جزای فراوان دارد
اجرتان افزون
در پناه خدا

درود شاهزاده عزیز
سپاس از لطف شما
و حضورتان
در پناه خدا

درود جناب محمدی
سپاس از شما
مهر تان افزون
سایه تان مستدام
در پناه خدا

درود بر شما گرامی
ممنون از لطف و دلگرمی تان
و سپاس از حضور شما
در پناه خدا

سلام جناب احمدیان
سپاس تان
سایه تان جاوید
در پناه خدا

درود استاد
سپاس از شما لطف دارید
بنده خودم را شاعر نمیدانم و خیلی کار دارد هنوز..
اما کمی توضیح درباره این شعر بدهم و اهداف پشت آن، چون در نوشته قبلی یکی از اساتید حاضر آن حشو خواندن من توضیح خواستم که کدام کلمه یا کل عبارت را زاید می دانید؟ هنوز منتظر پاسخم..


ابتدا مادر را قله نشین زندگی دانستم
و سپس با وارد کردن دره، مادر را برنده زندگی دانستم
کما که همین طور
استفاده از محسنات دره، خود سعود و قرار گرفتن در قله است

نکته بعدی هدف درست و هماهنگی با هستی ست
که در ایتصورت انسان در زندگی موفق خواهد شد..
چون هستی سرشار از شور و شعور است

(پستی ها سر می آیند
مرتفع و هماهنگ هستی می شود
لبریز شور و شعور زندگی می شویم)

خدا بیامرزد
روحش شاد
مادر ها فرشته اند
می دانم خیلی سخت است
ولی واقعیت است
و باید قبول کرد..
و زندگی را ادامه داد

سپاس از شما در پناه خدا

جناب حسنی عزیز

این‌که شما سروده خود در کاغذ فروتنی می‌پیچی از شرفِ قلم و تعهد شما به ادب ادبیات‌ست، امّا عزیزِ دل، سرودگان شما در چند محور مثال درسی برای خودِ من است

۱_ بکارت موضوعیت موضوع و بکارت موضوعیت موضوع فصلنامه‌ای جدا از بکر بودن سوژه است، و این یعنی شما سوژه‌ای که بارها گفته شده با موضوعیت خود بکارت می‌بخشی و بکر می‌کنی مثل این‌که آن را کسی تا بحال ننوشته و نسروده و شعر از دید حقیر یعنی همین!

۲_ وحدت رویه از جایگانِ رُستن اثر تا پله آخر

۳_ خودنوشتی و خودبودن شما بدون مرتکب شدنِ رجوع به نوشته و سروده دیگران

۴_ تعلیق در اشعار شما

حرف آخر همه بیش و کم اخلاق مرا می‌شناسند و می‌دانند هرگز در شعر مزاج مزاح و تعریف را به بدعت و تحریف کشاندن خدا را شکر نداشته و ندارم پس وقتی شعری را چندبار می‌خوانم و منتظر شعر بعدی شاعرش هستم نه اغراقی می‌کنم و نه بر الاغ چموش دروغ گفتن به آن سوار می‌شوم!

عین‌العین و واو به واو همین حرف‌ها را بارها درباره اشعار ابراهیم جان کریمی هم زدم و می‌زنم

نه از خود متشکر بودن و از خودراضی بودن خوب‌ست نه تحسین نکردن آنچه در و بر شما واقع است، غره نیستی متواضعی بسیار خوب خیلی هم عالی‌ست اما پرهیز از تحسین آنچه بر آن واقعی و واقعیت داری نکن عزیز دل

درود استاد
ممنون از توضیحتان

در هر صورت و آنطور که من در اشعار( در همین فاروم) دیدم اغلب مکررات، است روزه مره و در اشعار گذشته ‌گان دیدیم

که با دریافت آن دوباره به نحوی دیگر و تنها خط خط های دیگر است
خلاقیت زمانی ست که حاصل آگاهی باشد و خارج از چهار چوب..
چون آکاهی از جهانی دیگر صادر می شود..
پس بکر به معانی واقعی به صفر میل می کند
و این نوشته ها اغلب وقایع پیرامون است
وگاها حقیقتی را هم بیان نمی کند و تنها برای دامن زدن بر اتفاق و مهیج و متشنج کردن آن است
اما اینکه پرده ای کنار رود و حقیقی در قالب هر چیزی شعر موسیقی فیلم و.. بیان شود عالی ست..

من هم عمدتا چیزی در چنته ندارم
و بیشتر همرنگ هستم در این ماجرا..

اما تابع قوانین سایت هستم..

ولی دوست دارم اگر در نوشته های من حتی الهام هم دیدن طبق لینک نوشته شفاف سازی کنند..
اما نه اینکه طرف بیاید یک حرفی بیاندازد و برود
اینطور دیدگاه خراب می شود

بازهم تشکر میکنم از توضیحاتتان
سپاس از شما
در پناه خدا

سلام جناب کریمی
درود بر شما و روان پاکتان
سر افراز باشید
در پناه خدا

سلام
ابراهیم جان کامنت بالا را مشترک برای جناب حسنی و شما نوشتم

سلام و درود بر جناب لاهیجی عزیز
ممنون از اینکه گوشه نگاهی به ما نیز داریم
مممنون که هستی و این بودنت کلی برایم ارزشمند است
باز هم سپاس نازنینم

اما در مورد اشعار آقای حسنی عزیز
باید بگوییم اولاً همان طور که شما گفتید امضا و دستخط،جعلی و کپیی از فرم و شکل و ساختار دیگری نیست هرچند هیچ شاعری نمی تواند خود را مبرا از این بداند که از هیچ کسی تأثیری نگرفته است اما اینکه معنایی که از دل صورت بر می‌خیزد حاصل اندیشیدن و نگاه و بینش شخص باشد بسیار ارزشمند است.شاید شعر از بعضی از جنبه‌های فرمالیستی تُنُک باشد ولی وظیفه ای که کلمات نسبت به هم باید داشته باشند و ایجاد تعاملی همه جانبه است و جوهر این شعر عشق فرزندی است به مادر و بازگشتی است که همزمانی خاص خویش را در خود دارد
در کل رسایی و شیوایی کلام آقای حسنی را دوست دارم

درود جناب سلیمی
سپاس از حضور شما
پاینده باشید
در پناه خدا