غوغای عشق

نوح و ابراهیم و موسی  
هود و عیسی و بحیرا 
در عجب از سبط احمد 
کاین چنین میکرد غوغا 
پور حیدر،فخر زهرا 
نور چشمان پیمبر
می‌زد آتش بر دل آب 
چاک میداد همت دهر 
بانگ می‌زد در دل دشت 
روز، چشمش تیره می‌گشت 
کاین منم، من، زاده شیر خدا 
مظهر ایمان و مصباح الهدی 
می نهم سر بر سر پیمان عشق 
تا بنازد بر من آن دانای عشق
خاک بر سر بود خاک کربلا 
گشته بود او مذبح نور خدا 
نی دگر یارای نالیدن نداشت 
خاک چون اویی دگر در بر نداشت 
گوییا محشر شدو خورشید مرد 
از غم هجرش دل عالم فسرد