رعیت و مسوول

رعیت و مسوول
رعیتی درمانده در احوال خویش
صورتش از مشت دنیا گشته ریش
با هزاران درد  مسولی بدید
نور امیدی در او آمد پدید
گفت با خود مشکلم آسان شود
زخمهایم جملگی درمان شود
درد دلهای فراوان داشت او
پس به نزد این یکی انداخت رو
گفت بیمارم، نباشد چاره ام
خسته  و درمانده و آواره ام
از تورم ، فقر و بیکاری و درد
صورت فرزند من گردیده زرد
در جوابش گفت مسوول سفیه
امتحان حق بوَد، داند فقیه
هرکه در دنیا مصیبتها خَرَد
اندر عقبا  او سعادتها بَرَد
گر که ما سیریم و رعیت در بلا
حکمتش باشد به نزد کبریا
رو دعا کن تا خدا صبرت دهد
یا همو از  رنج و از دردت رهد
این مصیبتها همه جبر خداست
این وطن از سایر گیتی جداست
گفت رعیت حق من باشد همین
تا خرافه در وطن باشد ثمین
تا خورَد مسول از اموال ِمفت
یاوه ریزد از دهانش جفت جفت