سرسرای سلطانی

سرسرای سلطانی
بیا که وصف تو اندر زبان نمی گنجد
خیال وصل تو ام در گمان نمی گنجد
چنان شکوه در آن سرسرای سلطانی است
به کلبه ی من بی خانمان نمی گنجد
در آن نگاه خمارت چه راز پنهانی است
حقیقتی است که در دیدگان نمی گنجد
شب و شکوفه و شبنم من و  تو و مهتاب
فسانه ایست که اندر بیان نمی گنجد
درون چاه زنخدان نشانها داری
به گردن چو منی بی نشان نمی گنجد
ز جام لعل تو یک قطره عالمی را بس
شراب ساغر تو در جهان نمی گنجد
در آن شکوفه ی خندان نو بهاری تو
حلاوتی است که اندر دهان نمی گنجد
نباشدم پر پرواز و پای در بندم
کمند زلف تو در آسمان نمی گنجد
رها شود ز کمان تیرهای مژگانت
که در مساحت این جسم و جان نمی گنجد
بگوی باد صبا را دگر شود خاموش
نسیم کوی تو در بوستان نمی گتجد
شمار حسن رخت از حساب بیرون است
نه در زمان و نه اندر مکان نمی گنجد
خمار نرگس مستت به عالمی ندهم
یگانه ایست که اندر جهان نمی گنجد
امیر وحدتی   یگانه