پریِ خام

عشق من به تو ، ای پری خام دل ، بیش از این مباد
در کناره گاه، موج دیرپا ، معجزی تنید در رگان باد

تبنواز زخم ، جان نگار اشک،آبسال برزگوه یشم
سیروان نغز ، در خروش روشنک، به گاه ماه خورداد

مهکیا چونان زجاج عطر ، سایه بان یک بغل کرشمه- بو

شوره- زار بیلگام شب ، کبود گفتمان بخت زرنهاد

نازنوش خوشه لبان توست ، طعمه ی هم -آرش ستارگی

گنددوزخان پابرهنه در افق، نعره میزند غروب بینژاد

دودمان ارغنون و طعم خاک ، رستخیز گرمی تن تو بود

بوسه های پرگهر به جان سوی ، میدمد دهان هر چکاد

بازیار شالی امید ، بوم آسمان مخمل مرا چنان کشید
هرزه خار، زیر پا نهاده ام اگرچه ، بارشم ، زلال و شاد

قصه ی تو بود ، هیچگاه رسته در قیام ناگهان یک ترنج

پادشاه من !، داستان من! ، این منم، زنی ز ایل شهرزاد ؟!

دامنی پر از پگاه پرتو شکوه دارمت ، یلم ! یگانه کودکم
تا اقاقی سپید میخزی به قلب برفخانه ، شعله زاد

چارگام، در سکوت شرقی جهان، دویده ام به آرزوی تو
عشق من به تو ، ای پری خام من ! ، بیش ازین مباد ...


خرداد۱۳۹۵