مرگ یک بار...

برخیز و قدم بردار گو هرچه که بادا باد! 
بیدل! تو قوی دل دار گو هر چه که باداباد! 
زان غفلت سیصد سال اکنون که شدی هشیار 
بیرون تو بیا از غار گو هر چه که بادا باد! 
بر چرخ گمان بردی دل را کندت تیمار
هرگز نکند یک بار گو هر چه که بادا باد! 
وان دشنه که در پشتت بنشاند دروغین یار
بر قلب زند اینبار گو هر چه که باداباد! 
بنگر که شدی بیمار خونین دل و تن تبدار
اکنون چه کنی پندار؟ گو هر چه که باداباد! 
تا باز تو ننمایی خود بند و گره زین کار
این قصه شود تکرار گو هر چه که باداباد! 
یکدفعه به پیکار آ بی باک چو یک سردار
سر گر چه رود بر دار گو هر چه که بادا باد!