در حسرت دیدار

حسرت دیدار
این عمر گران بخواب و رویا زده ام
دیوانه منم که دل به دریا زده ام
دلبسته به دیدار رخ دلدارم
 تیپا به تجملات دنیا زده ام
در سر نبود جز به تمنای وصال
بر دامن او دست تمنا زده ام
هر گز نبدم غافل از آن جام لبت
 هر دم که لبی بر لب مینا زده ام
بر چیدن یک ستاره از چشمانت
چنگی به دل عِقد ثریا زده ام
در سایه سرو اگر نشینم انگار
من تکیه بر آن قامت رعنا زده ام
بر نیم رخ مهر بهنگام غروب
چشمی به بلندای تماشا زده ام
چون کشتی طوفان زده در کام نهنگ
من خیمه چنین معجزه آسا زده ام
مجنونم و رسوا ز فراق لیلی
رسوایی خود به بوق و کرنا زده ام
باز آ دل سودا زده ام می سوزد
زین تب که به سرسرای سودا زده ام
تیر آید اگر از آن کمان ابرویت
دل را سپر کمان زیبا زده ام
ترسم که در این قمار من سر بازم
سرمایه فنا گشته دگر جا زده ام
دریای دلم ز عشق تو طوفانی است
این موج یگانه را به دریا زده ام