زنگ میزنیم

سر خورده ایم و بر دو جهان   انگ میزنیم
از نان بریده ایم و به جان     سنگ میزنیم

تا روسیاه ِ سینه ی محنت کشیده ایم
بر تار و پود ِ خسته یِمان    رنگ میزنیم

از ترس غرق گشتن ِ در شهد ِ آرزو
بر تخته پاره های زبان    چنگ میزنیم

از هر طرف دوان و به مقصد نمیرسیم
در صد هزار توی گمان    لنگ میزنیم

عمری نفس بریده ی پیکار با دلیم
افسوس هر نفس دم از آن    جنگ میزنیم

فولاد آبدیده شدیم از قضا ، ولی
داریم در مرور زمان    زنگ میزنیم