شرط آرامش دل در غم تو تمکین است

عشق تلخ من و تو از چه سبب شيرين است
من كه فرهاد نی ام ، يار مگر شيرين است
تلخی قصه همانست كه فرهاد بكشت
كوه را كند و دلی نه چو به وي تسكين است
داغ دل تازه كنم زين سخن نظم آلود
حال اشعارم از احوال خودم غمگين است
گفته بودم به غمت قانعم اما چه كنم
جان و تن در تب تو ،روح و روان مسكين است
روز و شب دست و دلم را به دعا بردارم
كه به هر دين كه تو داری به جواب آمين است
آرزوهای من از رفتن تو باخته رنگ
رنگ خاكسترم از ديدن تو رنگين است
جام صبرم بشكست اينهمه طاقت تا كی
عيب جامم نكنی درد تو بس سنگين است
بارها خواسته ام بگذرم از خير غمت
دل به من تاخت كه بر مهر تو او زرين است
توبه ها كردم و بشكست به آنی دل من
شرط آرامش دل در غم تو تمكين است
لحظه اي گوش كن اي باد صبا صحبت ما
برسان بر دل يارم كه نبودش اين است
دل نداند كه ز جان سيرم و او سير نشد
بر غمت زانكه به او همدمی ديرين است
جان بهياد بيا تا كه بيابم جانی
كه وفا كردن بر عهد به هر آئين است