بکش شعرم را

سپاس خدای را که فرصتی دوباره داد تا بنویسم

شعری پیش رو داریم از مازیار عزیز در قالب ترانه با ساختار چهارپاره
شعری است که هم رگه های پسا مدرن دارد و هم مدرن
قسمت هایی به آوانگارد میزند و بخشی به سنتی
گرچه تا رسیدن به شعر کاملا پسا مدرن راه طولانی دارد اما تا جایی که امکان داشته شاعر مولفه های این سبک را مراعات کرده است.
ابتدای شعر با دست اندازی در خوانش شروع میشود که شاعر می توانست جور دیگر جفت و جور کند که این گیر به چشم نیاید آنهم در ابتدای بند و شروع شعر
قفلِ مغزم رو توی جمجمه ام
که به لحاظ آوایی و زیبا شناختی خواننده را دچار سختی می نماید.
خط و ربطی بین باز کردن شعر و پهنای گور وجود ندارد جز جبر قافیه، مصرع آخر سمت اضمحلال رفته و پرداخت درستی انجام نشده است.
بند دوم بر خلاف بند اول، شاهکار شعر مازیار است با تصویری بکر، مراعات النظیر چسبیده ی پیوسته با استعاره ای زیبا.
به زعم من شعر مازیار با رویکرد و گام نهادن به پدیده ی متاورس که ساختار فضای مجازی آینده است خواننده را با خود همراه کرده است .
ایرادی که به مازیار میگیرم این که در سبک جدید میشود هم کلمات محاوره ای به کار برد و هم غیر محاوره ای اما با کمال دقت و چیدمان درست
در این خیل نوشتن ها و رُس کشیدن ها در قوافی و تبادل احساس مازیار توانسته درد را آن جور که هست به تصویر بکشد اما کافی نبود میشد بندهای دیگری اضافه کرد و پرداخت های بهتری ارائه داد اما در کل شعری خوب بود و قابل قبول.


ایام عزت مستدام

سید هادی محمدی

گاهی برای تخریب تفکر مقابل خود لازم نیست مردانه به اصل موضوع بپردازید و مخالفت خودتان را اعلام کنید تنها کافی است در فروع اطراف مسئله اصلی  شروع به ایراد گیری کنید و تا جایی که می توانید بحث را به حواشی بکشانید ، مثلا بعد از خواندن و فرستادن هزاران اثر مشکل دار حالا گیر به اثر مخالف خود بدهید که آهای فلان جایش فلانجور است و در نهایت با گل و شیرینی به عیادت حریف بخت برگشته خود بروید و جلوی حمله ی او را با گرفتن ژست رفیق و خیرخواه بگیرید، حالا حریف بخت برگشته تا بخواهد از این سه دریای تاریک روی هم سر بیرون بیاورد هم خودش و هم مفهوم صحبت هایش شهید شده است ، این از آن بازی ها است که دوستان و دشمنان هر از گاه انجام می دهند و ککشان هم نمی گزد.
اما مازیار عزیز
بهت تبریک می گم بابت اثری که از دل سرودی برای انسان هایی که در بین ما گرگ ها مظلوم واقع شده اند و جانشان را برای مفاهیم والایی نظیر شرافت و آزادی فدا کردند.
برقرار و پیروز باشید دوست عزیز

با سلام خدمت همه

شاعران خوب سایت وزین ناب
و مازیار عزیز
چندباره خواندم این شعر خوب
و نقد جناب هادی محمدی، نظرات دیگر دوستان
والبته نقد جناب خوشروی عزیز
اینکه چرا حذف کردند با همه وقتی که برای نوشتنش گذاشتن جای سوال

اینکه این شعر حرف دل من و امثال من هیچ شکی نیست و من بشخصه ارتباط گرفتم با کار
یه موقع هایی پیش میاد نه کاری هست انجام بدی نه سر گرمی و نه حتی یه خواب کوتاه که دوباره خودت از نو بچینی در این پازل بی رحم زندگی، اون تازه درست چیده باشی
که البته برا ماها کم پیش میاد
دقیقا شروع شعر هم در همچین حالی متولد میشه
البته به نظر من)
من بر خلاف جناب محمدی
فکر کنم بند اول کار یه ارتباط درستی بین اجزای کار است و اگر هم اجباری بوده در جای درستش نشسته مغزی که قفلِ درون جمجمه، روحی که اسیر در کالبد تن به نوعی... دعوت یا خواهش یا دستور به اینکه بکوب آنهم زیاد، اصلا به زور متوسل شو
کلمه مشت و شعر، خیلی بکر، من از دو دریچه دیدم
و پهنای گور به نوعی میشه گفت همان ذهن شاعرِ جستجوگر و کنجکاومی خواد باز بشه و عریان
و همین دلیل سرودن براش...
در ادامه بند دوم که کاملا هم عقیده با جناب محمدی هستم بسیار زیباست
و در سیر طبیعی شعر، واژه های مدفون اما زنده، زنده به گور شده، باز اصرار دارم زنده بگور شده!

این انحنای سرد باز ذهن و فکر شاعر که دلیلش هم همان قولی که میده گریه نمی کنم، ودر ادامه صحبت از زایش نارس یا سقط که گاهی از سر اجبار به هزارها دلیل..
حالا برگردیم به ابتدای شعر قفل، جمجمه سخت و زور و مشت آهنی که بی رحمانه نیست در این
مادر وشاعر که هر دو جز مهر چیزی به آنچه در درون خود پروراندن نمی خواهند!
و بندهای پایینی، من هر جور خواستم نتوانستم در مسیری دیگر ادامه. دهم که مسیر درست شعر
و به اندازه است و دلیلی برای ادامه ندارد.

و نکته دیگر ، از کی می خواد این تو، کی برای شاعر برا من
جز قلم من جوابی ندارم
و در آخر به نظرم با نشان دادن دیوار بدون تصویر، و دعوت به کمین برای ریختن خونش
که اگر فرو بریزد دیگر شاعر آن شاعر قبل از این شعر نیست!
و باز ریختن خون تصویری که نیست، هیچی نیست
یا دیواری هست برای تراشیدن الهه شعر
و شنیدن شعر از زبانش

امیدوارم در آینده شعرهای زیبایی از این قلم ببینم حالا که به این آگاهی رسیده

آنچه نگاشته شد فقط از نگاه من بود وبس.