فاصله ها

عرض ادب و احترام خدمت جناب یزدی گرامی
و دیگر دوستان 🌺
چند خطی به صفحه ی شما بزرگوار اضافه میکنم و امیدوارم خوشایند نگاهتان باشد.
شعرتان را که خواندم دریافتم از وزن و قافیه و باید و نباید های شعر کلاسیک آگاهید و استعداد و ذوق قابل توجهی هم دارید.
در برخی مصرع ها نیاز به ترمیم و تصحیح حس میشود و بنده تصمیم گرفتم بیت به بیت نظرم را در این باب خدمتتان تقدیم کنم و صد البته تصمیم نهایی با شماست.
با فرمول
فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن
که گاهی فعلاتن اول به فاعلاتن تبدیل شده.
بیت اول
بی تو آرام ندارد حنجرم از گله ها
 شکوه ها می‌کند از فاصله ها فاصله ها
ندارد= مخل وزن شده
حنجر= به دلیل تنگنای وزنی مخفف شده
بنده آرام را به آسوده ، ندارد را به نشد ، حنجرم را به حنجره ام تبدیل میکنم و مصرع دوم که صحیح است.
بی تو آسوده نشد حنجره ام از گله ها
شکوه ها می کند از فاصله ها فاصله ها
یا نشد را به نشود تبدیل میکنیم
و آسوده را مثلا به راحت
بی تو راحت نشود حنجره ام از گله ها
و هزاران تغییر در دسترس دیگر
 
بیت دوم
باز صبح دگر و چشم به در دوخته ام
همچو دیروز و پریرو/ز/ پُر/م/ از ولوله ها
از قصد برخی حروف را جدا کرده ام که ببینید پاشنه ی آشیل مصرع از نظر وزنی چیست
خوب اگر باشد
همچو دیروز و پریرو پرم از ولوله ها
وزن درست میشود ولی / پریرو/ ایراد است
اگر داشته باشیم
همچو دیروز و پریروز، پر از ولوله ها
به گمانم مشکل حل میشود
پس
باز صبح دگر و چشم به در دوخته ام
همچو دیروز و پریروز ، پر از ولوله ها

 
بیت سوم
خسته ام بس که سراسیمه دویدم بیرون
پای احساس، پر از خار، پر از آبله ها
ایراد وزنی ندارد ،صحیح است
 
بیت چهارم
شرح دلتنگی تو/ غ/ری/به /کرده غزلم
گم شدی/م /هر دو میان/ کا/غذ/ باطله ها
غریبه، شدیم،کاغذ، اینها نفس ِ وزن را گرفته و بهتر است فعل / کرده/ هم به گونه ای با لغتی که ختم به هجای بلند است تعویض شود
حالا چون این دلتنگی شاعرانه وزن این مصرع را بهم ریخته ما هم پای وزن را به مصرع اضافه میکنیم و به معشوق میگوییم
شرح ِ دلتنگی ِ تو وزن گرفت از غزلم!
گم شدی در من و من بین ِ ورق باطله ها!
 
بیت پنجم
راستی شبها کمی با خواب هم سر میکنم
وقت بوییدن ِ بالشت ِ پَر ِ چلچله ها
مصرع اول از وزن خارج شده و در ثانی از نظر معنایی بهتر است بگوییم خواب به چشمانم نمی آید یا خواب تو را میبینم یا لااقل با یاد تو میخوابم
مثلا
در شبم یاد ِ تو می آید و عطر ِ تو عزیز
وقت ِ بوئیدن ِ بالشت ِ پَر ِ چلچله ها
 
بیت ششم
به کجا کشانده ام هجوم خاطرات تو
شده آوار به دل گریه از این زلزله ها
مصرع اول از وزن خارج شده و شاید بشود کمی کلمات را در آن جابجا کرد و با تغییرات کوچک وزن را برقرار کرد. و در مورد مصرع دوم نیز به گمانم اگر بشود " گریه " را کمی عقب تر از" آوار" بیاورید نتیجه ی بهتری بدهد.و نکته بعدی اینست که ما قافیه ی زلزله را داریم و در مصرع اولش هجوم را داریم‌.شاید بشودبه جای هجوم، واژه ی مرتبط تری با زلزله جایگزین کرد .
مثلا
من به روی گسل ِ خاطره ها میلرزم
گریه آوار شده بر دل ازین زلزله ها

و اینها عزیز بزرگوار صرفا پیشنهاد بودند و فقط در حوزه ی وزن کمی کند و کاو کردیم و باقی را به اساتید سپردیم. شعرتان زیبا بود که بنده را ترغیب به نوشتن کرد. ماحصل پنجره ی سبز بنده این ویرایش است و هدفم صرفا این بوده در نقدها که عرض کنم یک شعر را میشود چندین بار بازنویسی و ویرایش کرد .
موفق باشید جناب یزدی گرامی 🌺🙏🌺

بی تو آسوده نشد حنجره ام از گله ها
شکوه ها می کند از فاصله ها فاصله ها

باز صبح دگر و چشم به در دوخته ام
همچو دیروز و پریروز ، پر از ولوله ها

خسته ام بس که سراسیمه دویدم بیرون
پای احساس، پر از خار، پر از آبله ها

شرح ِ دلتنگی ِ تو وزن گرفت از غزلم!
گم شدی در من و من بین ِ ورق باطله ها!

در شبم یاد ِ تو می آید و عطر ِ تو عزیز
وقت ِ بوئیدن ِ بالشت ِ پَر ِ چلچله ها
 

من به روی گسل ِ خاطره ها میلرزم
گریه آوار شده بر دل ازین زلزله ها