پندهای زلال

پند های زلال
***
وقتی سفر کردید،
از جادّه ی دریــا گـذر کردیـد،
تا که رسیدید هفت موج از عشق غسل کنید،
دیدید اگر دل مانده در تردید،
آرام بـــر گـردیــد!
وقتی بهار آمد،
بر گلشن وصل تو یـار آمد،
آن یار وقتی پُر هوس بر غنچه چیدن گشت،
شو باغبان،با بیل کار آمد
شاید قرار آمد.
مـردانـه پـا بـردار
حتّی اگر خواهی روی بر دار
هـر روز انسانیّت خـود را شکـوفــا کــن!
بر نفس خـر، دیوار شو دیوار
جو را نبین خروار
چون کاشف راز آ
دلتشنه شو،هِی رو  وَ هِی باز آ
مـن مجلس آهنـگ هستــم، بـر درون مـن
بــا شـوق ریتـــم انـگیـــز  آواز  آ
عاشقتر و ساز آ