آخرین روز خزان

آخرین روزِ خزان بود که باران آمد
باد می آمد و می گفت ، زمستان آمد
خنده از چهره ی بُستان به کجا هجرت کرد
زرد و پژمُرده شدن ،  رو به گلستان آمد
بادِ  بی رحم  به  تاراجِ گیاهان  کوشید
قاصدک راه نشان داد و به بُستان آمد
گیسوان از سَرِ هر باغ عجب می ریزد
لحظه ی خامُشیِ مرغِ خوش الحان آمد
اَبر می آمد و  رُخسارِ  هوا  خاکی بود
سَرخوشی بَر تَن و اندیشه ی مَستان آمد
ابر گریان شد و خورشیدِ پَسَش می خندید
خنده  و  گریه  بیامیخت  و  باران  آمد