سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری


عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 4 اسفند 1403
    24 شعبان 1446
      Saturday 22 Feb 2025

        حمایت از شعرناب

        شعرناب

        با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

        تمام پلیدیها در خانه ای قرارداده شده و کلید ان دروغگویی است. امام حسن عسكري(ع)

        شنبه ۴ اسفند

        25 قصه ی عشق

        شعری از

        امیرموسویان

         از دفتر شعر 1390 نوع شعر نیمائی
        ارسال شده در تاریخ چهارشنبه ۷ فروردين ۱۳۹۲ ۰۷:۲۸ شماره ثبت ۱۰۶۲۲
          بازدید : ۹۱۵   |    نظرات : ۱۶
        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        آخرین اشعار ناب امیرموسویان

        بهترین جمله همان بود که گفتی با من:
                                  "که مرا از تو جدا نتوان کرد"
        و چه پر شور تو گفتی هر دم:
                                   "که ترا ساده رها نتوان کرد "
        تو مرا بازْ سخن گفتی بازْ
        و چه جانانه بگفتی با من :
                         " که تو قیسی و من آن لیلیِ مجنونْ شده ات"
        چه سخن بهتر ازین بود که گفتی آن شب:
                          " که بجز مرگ مرا از تو جدا نتوان کرد"
        ز وفا، عشق،صفا،
         همه را در شب مهتاب تو گفتی بامن
        سَرِ این صفحۀ عشق را تو گشودی با من
        گُلِ عشقْ را تو نشاندی به دلِ ساده ی من
        با من این گونه بگفتی که دلم ،
                                    نه به یک دل،
                          که به صد دل  به دلت گیر بشد
        از همه عالم و آدم بِبُریدَشْ، آری
        با همان جمله که گفتی با من:
                          " که بجز مرگ مرااز تو جدا نتوان کرد! "
        روز موعود رسیدش آخر
        هم چو تند باد وزیدش، آخر
        دشنۀ سرد جدایی، بنشاندی به تنم :
        که دلت بر دل من، گرهی نتوان زد
        نه تو قیسی و نه من،  به خدا لیلی مجنون شده ات
        عشق ما، باد وزان بود، بدان
        نه دلم بر دل زارت نگران بود، بدان
        فصل عشقت چو خزان شد مرا
        عشقی از تو نه به جان شد مرا
        به همین سادگی از عشق رها شد آخر 
        از من و دل، جدا شد آخر.
        اما این دل بخطا،گره اش با دل او باز نکرد.....
        بدترین جمله همان بود که گفتم با دل:
        غنچۀ یخ زده ام،
        تو دگر باز نخواهی شکفت
        نه نسیمی به وزد، نه بهاری که درآن
                   گل خوش بوی وصالش شکفد
        ندهد دل به تو او بار دگر.
        کف بر آبِ روان، تو بدان،
        به  از آن جمله که گفتش با تو :  
        " که تو همان قیسی و منآن لیلی مجنون شده ات".
        بشنو ای دل که درین قرن یخی :
                               عشق و دیوانه گری،
                                        به جهانی بخرند وُ 
                                                   به هوایی بدهند.    اهواز ـ 16 خرداد 1390
        ۰
        اشتراک گذاری این شعر
        ۱۲ شاعر این شعر را خوانده اند

        حبیب الله نبی اللهی

         ،

        محمد علی شیردل

         ،

        منوچهر منوچهری (بیدل)

         ،

        محسن حامد (باران)

         ،

        سمیرا شریفی (آسمان)

         ،

        سمانه هروي

         ،

        فراز

         ،

        امیرموسویان

         ،

        سید حاج فکری احمدی زاده (ملحق)

         ،

        سعید رستگارمند

         ،

        فاطمه خجسته(بچه گیام)

         ،

        طيارغيبعلي زاده

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.

        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        طاهره حسین زاده (کوهواره) طاهره حسین زاده (کوهواره)
        دیروز         محمد شریف صادقی محمد شریف صادقی
        ۵ روز پیش         زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس) زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
        ۵ روز پیش         زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس) زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
        ۹ روز پیش         محمد شریف صادقی محمد شریف صادقی
        ۱۱ روز پیش         سیدحاج فکری احمدی زاده(ملحق) سیدحاج فکری احمدی زاده(ملحق)
        ۱۱ روز پیش         زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس) زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
        ۱۳ روز پیش

        نظرات

        مشاعره

        شیدا بیان (فریاله)

        در حصرت آغوش من چشم انتظارم میشوی اااگر پا نهی در قلب من تو ماندگارم میشوی اااشعرفاطمه عباسی دلدار
        شاهزاده خانوم

        ممکن است ماه ااا راه شود ااا و کوه دریا ااا اما درد کماکان ااا همان است که بود
        ساسان نجفی(سراب)

        طمع بوسه از آن لعل شکرخا دارم اا خیر از خانه ی دربسته تمنا دارم
        محمد حسنی

        یار اگر مثل شیشه پنجره بود من افتاب می شدم میدانم بی کم و کثری عبورم می دهد و خانه گرمی ماحصل ما است بداهه ط
        زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)

        تبسم می کند بر من همین اذکار آلوده اا سید هادی محمدی

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        5