سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

دوشنبه 3 دی 1403
    23 جمادى الثانية 1446
      Monday 23 Dec 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        دوشنبه ۳ دی

        25 قصه ی عشق

        شعری از

        امیرموسویان

        از دفتر شعر 1390 نوع شعر نیمائی

        ارسال شده در تاریخ چهارشنبه ۷ فروردين ۱۳۹۲ ۰۷:۲۸ شماره ثبت ۱۰۶۲۲
          بازدید : ۹۰۹   |    نظرات : ۱۶

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        آخرین اشعار ناب امیرموسویان

        بهترین جمله همان بود که گفتی با من:
                                  "که مرا از تو جدا نتوان کرد"
        و چه پر شور تو گفتی هر دم:
                                   "که ترا ساده رها نتوان کرد "
        تو مرا بازْ سخن گفتی بازْ
        و چه جانانه بگفتی با من :
                         " که تو قیسی و من آن لیلیِ مجنونْ شده ات"
        چه سخن بهتر ازین بود که گفتی آن شب:
                          " که بجز مرگ مرا از تو جدا نتوان کرد"
        ز وفا، عشق،صفا،
         همه را در شب مهتاب تو گفتی بامن
        سَرِ این صفحۀ عشق را تو گشودی با من
        گُلِ عشقْ را تو نشاندی به دلِ ساده ی من
        با من این گونه بگفتی که دلم ،
                                    نه به یک دل،
                          که به صد دل  به دلت گیر بشد
        از همه عالم و آدم بِبُریدَشْ، آری
        با همان جمله که گفتی با من:
                          " که بجز مرگ مرااز تو جدا نتوان کرد! "
        روز موعود رسیدش آخر
        هم چو تند باد وزیدش، آخر
        دشنۀ سرد جدایی، بنشاندی به تنم :
        که دلت بر دل من، گرهی نتوان زد
        نه تو قیسی و نه من،  به خدا لیلی مجنون شده ات
        عشق ما، باد وزان بود، بدان
        نه دلم بر دل زارت نگران بود، بدان
        فصل عشقت چو خزان شد مرا
        عشقی از تو نه به جان شد مرا
        به همین سادگی از عشق رها شد آخر 
        از من و دل، جدا شد آخر.
        اما این دل بخطا،گره اش با دل او باز نکرد.....
        بدترین جمله همان بود که گفتم با دل:
        غنچۀ یخ زده ام،
        تو دگر باز نخواهی شکفت
        نه نسیمی به وزد، نه بهاری که درآن
                   گل خوش بوی وصالش شکفد
        ندهد دل به تو او بار دگر.
        کف بر آبِ روان، تو بدان،
        به  از آن جمله که گفتش با تو :  
        " که تو همان قیسی و منآن لیلی مجنون شده ات".
        بشنو ای دل که درین قرن یخی :
                               عشق و دیوانه گری،
                                        به جهانی بخرند وُ 
                                                   به هوایی بدهند.    اهواز ـ 16 خرداد 1390
        ۰
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        4