سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

جمعه 2 آذر 1403
    21 جمادى الأولى 1446
      Friday 22 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        جمعه ۲ آذر

        من همان شاعرِ وَحشی شُده ام :

        شعری از

        شادان شهرو

        از دفتر بهشتِ نیمایی : نوع شعر نیمائی

        ارسال شده در تاریخ جمعه ۱۰ دی ۱۴۰۰ ۰۴:۲۵ شماره ثبت ۱۰۶۱۱۸
          بازدید : ۲۶۷   |    نظرات : ۶

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه

        زنگی ِ زُلفِ تو مار است ...
        .. بله ... می دانم .
        چَشمِ تو ,.. میزِ قُمار است, .. 
        .. بله , .. می دانم .
         
        با وجودی که به آن چشم ارادت دارم .../ میگویم :
        ای بسا  ناز  که چشمش خیس است ...
        نازم آن چشم که مغناطیس است .
         
        در دهان دارد صُبح .. فُرصت از جنسِ طلا 
        مهربان است زمین ...
        زیر پایی که غنیمت شِمُرد فُرصت را . 
         
        بی سَبب نیست که  یوسُف سَرِ حاشا دارد ...
        هر که دلباخته ای مثل زُلیخا دارد .../ می داند ...
        چَشمِ زیبای پُر از اشک ، .. تماشا دارد .
         
        ***

        دهه ی دوم آذرماه است 
        روزها .. کوتاه است 
        در خیالات نَشُد , میگردد ..ذوقِ" مینا – یاسم "
        باز در مَعبد تن می شنوم،.. شیونِ راهبه ی احساسم .
         
        بر سَرِ شاخه ی گردوی حیاط بَغلی , گُنجشکی/ چارقُل می خواند 
        می دهم قرض به او گوشم را .
        گُربه ای ماتِ نگاهم شُد و بُرد,/ با خودش...هوشم را.
         
        هم در این لحظه که ناهُشیارم ...
        از سَرِ غفلتِ من , .. ابرِ سیاه ... 
        آمد و .. از اُفُقِ دیده گذشت .
         
        هَوَسِ ریزشِ در خود دارم 
        دوست دارم .. بروم ...
        .. بروم تا ته اعماق سیاه چاله ی دل , وسطِ دلهُره هایی که فراموشم شُد. 
         
        دوست دارم بروم ...
        بروم .. تا تَهِ احساسِ فُرو لَغزیده ...
        بروم .. تا تَهِ خیزابه ی نفس ...
        بروم .. تا تَهِ ( بودن ) ...شاید ...
        خلوتی یافته ( بودا ) بشوم .
         
        آدمی چیست؟ .. دَم و بازدَمِ ..اَندیشه .
         
        دوست دارم , بروم ...
        .. زیرِ  آن خاک گیاهی که هم از جنسِ من است .
        نفسی چاق کُنم ...
        کفنی پاره کُنم..‌.
        .. باز,..  از نو .. بِدَوانم ریشه 
         
        هوسی می گَزَدم ...
        میخواهم :
        رَسمِ یک شُعبده را باب کُنم .
         
        زاهدانی که خُدا اَبزارَند....
        ( شِـرک ) را ( شُکر ) .. نمی پندارند ...
        (شِرکِ) من ( شُکرِ ) نَمکسود شُدست .
        و خُدا , می داند :
        خَردلی عاطفه از هر که مُحبّت دیدم ...
        تِکـّه ای قلب به او بخشیدم .
         
        در خودم می بارم ...
        میخواهم :
        سُجده ای نَذر کُنم...
        طاعتی رِشوِه دهم ...
        کَلکی را سَرِ هم وَصله کُنم ...
        ... به ملائک از دَم ,..( زیرمیزی ) بدهم ...
        تا که از کُرسی عَرش ...
        نَرم نَرمَک بِکشانم پایین ../  یـَزدان را 
         
        از خُدایی خُدا کم نشود ...
        فارغ از خالق و مخلوقی مان ...
        با منِ خاک نشین بنشیند
        در کنار جویی ...
        سایه ی ناروَنی ,.. نَردِ رفاقت.. بازد .
         
        دوست دارم , قدحی بردارد.. رِندانه ..
        و به تاوانِ چهل سال که در کُلبه ی اَحزان بودم ...
        یادِ " شادان " .. بخورد.
        دوست دارم .. به سرِ سُفره ی من بنشیند ..
        ... لُقمه ای نان بخورد .
         
        دوست دارم که در آن رَعشِگی هستی سوز..
        پای حرف دلِ من بنشیند و به نَجوای پریشانِ دلم گوش کُند .
        دوست دارم که چو بر تخت نشیند در عَرش ... 
        نرود .." شهرو " را .. پاک .. فراموش کند .
         
        دوست دارم که خُدا قلبم را... 
        نبضِ مُضاعف بخشد .
        دوست دارم پَر و بالم بدهد
        سیبِ کال خرد سبزم را...
        فُرصت رُشد دهد ،.. سُرخ شَوَم ،‌‌.. زرد شَوَم 
         
        دوست دارم همه " باور " بکُنند ../ آنچه باور دارم .
        و بدانند که"من" ,...
        قصدم از " نظمِ سُخن" مَجمَعه گردانی نیست .
        من نمی خواهم تـا دیـده شوم
        من فقط می خواهم حالِ دل رَنج کِشم را اگر امکان دارد...
        لابه لایِ غزلی مویه کُنم .
        من فقط می خواهم , / حسّم را / دردم را / عشقم را / عُمرم را ...
        خوب واگویه کُنم .
         
        دوست دارم که بگویم هر شب ..( مـاه ) را ( یـار) منم
         
        دوست دارم غزل حافظ را, ...
        هر دمِ صبح ... 
        ناشتا سر بکشم .
        و بُرون آورم از پنجره ی کورِ تغافُل سر را ...
        و به گُلبانگِ " مُوذّن زاده " گوش دِهَم .
         
        دوست دارم که به فریادِ بُلند ...
        رو به اَلوند بگویم .. مـَـردم ... / همگی گوش کُنید :
        مهربانی عسل است ...
        مثلِ ( آرامشِ ) بعد از ( غزل ) است .
         
        دوست دارم که بگویم مردم :
        (فرق) در ناصیه یِ فقرِ طبیعت... چین است .
        من جُدا نیستم از طبعِ زمین ...
        من رَها نیستم از چرخِ زمان .
         
        دوست دارم که بدانم ابلیس ...
        ..با وجودی که جهاندیده و عالم دیدست ...
        ...چه بدی از پدرم حضرتِ آدم دیدست .
         
        دوست دارم که به پایِ تو خردمند شَوم چکمه یِ راه ...
        دوست دارم رَدی از خاطره در فَرشِ ضمیرِ تو ببافم... بروم ... 
        کارِ من رَد شُدن است
        زحمتِ (بودن) را...
        حینِ  چِمچارگیِ اندیشه .. / گاه باید کم کرد...
        کارِ من کم شُدن است.
         
        شاعرم .. لیک بدانید که من ..
        در کنارِ شَطِ اندیشه ی مَحض ...
        وسطِ عَلقمه ی بود و نبود
        دست های صله بِستانم را .. / قطع بکردم از کِتف ..
         
        با وجودی که " زبان " بندِ گلویم شُده است ...
        من " زبان " را هرگز " لال " نمی خواهم خواست .
        من " زبان " را هرگز ,...
        ..سائلِ کاسه به دست سرِ میدان تَملُق نکُنم.
        من " زبان " را هرگز ...
        حلقه ی گوشِ کم از خود نکُنم .
        و بدانید که من ..
        دیرسالیست که بر روی زبان ,.. سَروها ... کاشته ام .
        و بدانید اگر ...
        اگر این طبعِ تُرش کرده ی نارنجی من ...
        نَفسی رایحه یِ یاس نداشت..
        نیستم خورده دل از هرکه .. به عَمد... 
        حُرمتم را.. به عَمل .. پاس نداشت .
         
        من .. زمینی زادم
        من در افلاک نمی گردم تا پُر شوم از موهومات .
        من در افلاک نمی گردم تا فلسفه بافی بکُنم .
        نبضِ  من  ,.. نبضِ  زمین  ,.. نبضِ  خُدا  ...
        همگی ماحَصلِ یک تپش است .
         
        من زمینی زادم .. آزادم ...
        در زمین میگردم
        (عشق) را رویِ زمین می جویم...
        (مِهر) را روی زمین می کارم ...
        (خانه) را روی زمین می سازم .
         
        من به دیدارِ" خودم" , عادتِ دیرین دارم ... 
        هر کُجا تُـردیِ احساسِ دلِ شَهرو را ,
        مَست و پاتیل و غزلخوان دیدی , ...
        به یقین باور کُن ,../ زَرتُشتی ...
        در پَسِ پرده , قدح پُرکُنِ این شاعرِ در "خویش" رهاست  . 
         
        آخرین بار که او را دیدم ...
        " وَحشی " از چشمِ سیاهِ حَبَشی اَش می جَست . 
        جِگرم , تشنه ی وَحشی شُده ی چشمش شُد ...
        من همان شاعرِ وَحشی شُده ام ...
        شعرِ من ، مثلِ طبیعت " وَحشی " ست.
         
        یک جهان دلهُره در چَنته ی خلوت دارم . 
         
        در دلم داغی نیست ... 
        عینِ داغ است دلم .
         
        داغم از فاصله هاست .. 
        داغم از , جَهل غُباری ست که از عُمقِ خِرَد می کاهد .
        داغم از , سُستیِ برداشتنِ یک قدم است .
        داغم از , ذهنِ مُعطل شُده یِ امروز است .
        داغم از , دوری فرداهای " باد " شُدَست
        داغم از , قافله هایی ست که در چاله ی لوت ,...
        آب را می کاوند . 
        داغم از , " چُرت زده " چشمانیست، ..
        که بر او می بندند .. / ناصیه بند .
         
        خیزشی باید کرد
        خَرمنی باید کوفت .
        باید از " ثانیه ها " ،..
        باید از هر لحظه, داسی ساخت .. .
        بافه ی فُرصت را .. پُهلک کرد .
         
        باید از هرچه "حصار " 
        باید از هرچه " قفس "
        باید از هرچه " نقاب " 
        باید از هرچه میانِ من و تو فاصله انداخته است بیرون جَست .
         
        بایدَش پای به ساطور اَفکند..
        هر گِدایی که گِدایی کُند و پا دارد.
         
        بایدَش از نو ساخت..
        این کُهن مُلکِ فریدونی را .
         
        باید از این ( مَن ِ ) عُسرتکده , یک میکده ساخت .
        باید از جویِ (زمان) جامِ تَعقُل پُر کرد..
        نشئه باید گشتن گهگاهی ,..لَذّتِِ  (بودن) را.
         
        در " زمین " فُرصت تکرار قَدَم جایز نیست .
        باید از هر( قَدمی) دَرس گرفت .
         
        زندگی " گینه ی " باران خیز است ...
        " چتر" باید گشتن بر سر "دوست ".
         
        مهربان باید بود
        مِهر ,. مُهری ست .. که وا میدارد ,...
        سَرِ سُودازده را خَم بکُنیم
        کَمر حوصله را ,.. تا بِزنیم...
        خاکبوسِ ادب دوست شویم .
         
        دوستی , " مِهرِگیاهیست " که ماهی یکبار...
        آب باید دادش .
        و خُدا می داند ...
        زُونکنِ " حافظه ام " سنگین از .. دوستی های تلنبار شُدَست .
         
        خوب میدانم من ...
        دل بُریدن از دوست ...خَرمَن آتش زدن است .
        خوب میدانم من ...
        باید از دوست نخواست...
        آنچه از بویِ گُلِ یاس توقع داریم .
         
        پدرم می گوید :
        " دوستی " جامه ی شیکی ست که مَخفی بِکُنند ,/ زیرِ آن دُشمنیِ خونی را ...
        مادرم می گوید :
        در طبیعت هرگز ,.. / میمونی ,.. نکُند مَسخره میمونی را .
         
        زندگی یعنی چه ؟! 
        زندگی در نظرم باغِ گُل است 
        هُوسِ چیدن گُل,...
        التهابیست که در چهره ی گُل مُرتعش است,
        گُل , به اندازه ی وُسعِ دامن باید چید .
         
        عُمر, یعنی اینکه ...
        فُرصتی مَعرض باد...
        مُهلتی در دَم ِ دست...
        تا که وُسعت بدهیم دامن را .
         
        تا چهل سال نمیدانستم..
        " عُمرِ "  در لَذَّتِ این "بودنِ کِشدارم" نیست .
        عشق باید وَرزید...
        مِهر باید پاشید.
         
        رود , آن راهبه ای هست که جریان دارد .
        کوه را, سنگ نبینیم ,..  دِنا  ، "جان" ، دارد.
         
        سُفره ها را باید دریابیم ..
        لُقمه ای "نان" گاهی ...
        بر چِلومُرغ و کباب بَره رُجحان دارد.
         
        هیچکس نیست که در بالشِ زیرِ سَرِ دل ...
        لحظاتی به خَفا شیطان را, .. ( چون پَرِ قو).. لَمس نکرده باشد .
         
        من, .. از این ( بی خِرَدی ).. 
        من, .. از این هَرزگیِ اندیشه ..
        " طاقِ بُستانِ دلم " می لرزد.

        من به این ( بی باکی ).. گُستاخم .
         
        دیرگاهیست که بر تاجِ خِرَد,...
        مُهره ی مِهر اَهورایی نیست .
        دیرگاهیست که طُغیان کردست ,...
        دیوهایی که ( کیومَرث ) به فَرمان آورد . 
        دیرگاهیست که در مملکت تاج وَران ... 
        (گیو) و (گودرز) و (تَهَمتن) مُردَست .
        این کُهن مُلک کیانی دیری ست ,
        خاطرش آزُردَست ...
        مام ِ میهن انگار .. مثل ِ شیرین ِ  هَلاهِل خُوردَست .
         
        در دلم , هُولِ قیامت بَرپاست ...
        ...گردن آویزِ خودم خواهم شُد .. / این ساعت...
        سنگ  بر " گورِ " خودم خواهم زد , / این لحظه ...
        من "خودم " را .. " امروز ".. / خواهم خورد .
         
        در زمین ( قَحطیِ مَرد )...
        باعثِ خُشکی بی سابقه ی حُرمَت هاست .
        هرکُجا چَشمی بود .....
        لانه ی گُرگِ حَیاخور دیدم .
        هرکُجا مَردی بود ... ..
        بسته ای بَر سَرِ آخور دیدم .
         
        بیشه از شیر تُهی ست 
        هر کسی در هوسی ست ...
        تا که بالا بِِکِشد مِلکی را .
        من ندیدم پایین...
        در تماسِ دو نگاه ... / کِرکِره ی پِلکی را .
         
        چاره را می باید از نو کرد ...
        روز را می باید از نو ساخت ...
        عشق را می باید از نو چید .
        باید از سانحه ی ( من ) ترساند، کودکِ عاطفه را .
         
        باید ( آموخت ) به چَشم ...
        نظرِِ پاک به ( زن ) , چند (حَیا) می اَرزد
        و به ( زن ) هم آموخت :
        تویِ بازارِ نَظر... وقتِ گُذر ,.. کاسِبِ چند حیاست .
        .
        .
        باید از نو برخاست …
         
        ................................................
        پانوشت:
        با وجودی که سرم در خُم بود ...
        تا چهل سال برایم گـُم بود ...
        ..این که ( شَهرو ) چه هدف داشته است... ؟!!
        تا که درآینه ی ماه , نمایان دیدم ...
        ..آنچه "جمشید" به کف داشته است .
        ***
        شادان شهرو ✍️ ( بُروجن ، دهم آذرماه ۱۳۹۲)
        (( این نیمایی پیشکشی بود در آن سال, به بانو "غزل آرامش" که با طلوع اش, طعمی خوش به کام غزل امروز بخشید.))
         
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        مهرداد عزیزیان
        شنبه ۱۱ دی ۱۴۰۰ ۱۵:۰۷
        درود بر شما
        تا کنون از شما فقط نیمایی خوانده ام و متاسفانه اطلاع ندارم صرفا نیمایی سرا هستید یا خیر
        به هر رو ،در نیمایی بسیار استاد هستید
        👏👏🌺🌺
        شادان شهرو
        شادان شهرو
        يکشنبه ۱۲ دی ۱۴۰۰ ۰۲:۱۸
        درود بر مهرداد نازنین
        خیلی خوش آمدید بزرگوار
        نظر لطف شماست
        همانطور که میدانید، شعر نیمایی، فرزندِ خلفِ و بُلندپروازِ شعر کلاسیک هست ، و دروازه ی ورود اصولی به شعر نیمایی ، همان دروازه ی کلاسیک می باشد،
        خداراشُکر ، ما هم از همان دروازه ی کلاسیک وارد شعر نیمایی شدیم .
        از سال ۶۵ تا سال ۸۹ در حوزه ی شعر کلاسیک قلم و قدم میزدم ، از ۸۹ تا الان ، نیمایی را هم به فهرست علاقمندی هایم اضافه کرده ام ، اگرچه اولویت ویژه ای را برایش قائل هستم ، ولی این بمعنای بی محلی کردن و یا کم محلی کردن به کلاسیک نیست، نه تنها ارزش شعر کلاسیک در نظرم کم نشده، بلکه تمام تلاشم را کرده ام که تجربیات شعر کلاسیک) از سبک خراسانی تا عراقی و هندی و مشروطیت) را در در شعر نیمایی بخدمت بگیرم ، و قالب نیمایی هم، قالبی ست که به خاطر سیال بودنش آن تجربیات را پس نمیزند ، و به راحتی با آنها چفت می شود ، و بهتر است بگویم که خصوصیات فرمی شعر نیمایی هست که در این ده یازده سال گذشته ما را دلبسته ی خودش نگاه داشته ، بدون اینکه از علاقمندی ام به کلاسیک بکاهد ، قالب های مثنوی ، غزل ، رباعی ، هنوز هم همان جذابیت های گذشته شان را برایم دارند و هر از چند گاهی در آن هوا ، نفسی چاق می کنم ، از رودکی تا نیما ، همه ی شاعران پارسی سرا بر گردن شاعران امروز حق دارند ، سپاس از توجه و نظر لطف و مهربانی تان خندانک خندانک خندانک
        ارسال پاسخ
        عباسعلی استکی(چشمه)
        شنبه ۱۱ دی ۱۴۰۰ ۱۶:۰۲
        درود بزرگوار
        بسیار زیبا و شورانگیز بود
        طولانی
        مجموعه ای از چند سروده
        موفق باشید خندانک
        شادان شهرو
        شادان شهرو
        يکشنبه ۱۲ دی ۱۴۰۰ ۰۱:۴۶
        درود بیکران جناب استکی عزیز
        خیلی خوش آمدید بزرگوار
        به مهر خوانده اید، زیبایی در نگاه شماست
        سربلند باشید خندانک خندانک خندانک
        ارسال پاسخ
        مجیدنیکی سبکبار
        يکشنبه ۱۲ دی ۱۴۰۰ ۲۳:۴۹
        سلام جناب شهروی خوش سخن، یکی بود که شما را خیلی دوست داشت و امروز روز تولدش است. آمدم که در احساس او شریک شوم و شدم. همین جا تولد اورا جشن می گیریم. برای بهره بردن و لذت جویی کافی از سروده ات باید بارها آن را خواند. اگر عمری باشد برایم.
        شادان شهرو
        شادان شهرو
        دوشنبه ۱۳ دی ۱۴۰۰ ۰۲:۴۲
        درود جناب نیکی گران ارج
        خیلی خوش آمدید بزرگوار
        امید که خورشید وجودتان همیشه پرفروغ باشد
        پیرو فرمایشتان گشتی در سایت زدم و در بخش نظرات سایت متوجه شدم که امروز زادروز دوست عزیزمان سلمان نازنین است . زادروزش را گرامی میداریم و به داشتنشان می بالیم .
        ممنونم از بزرگواری و محبت و حضور ارزشمندتان خندانک خندانک خندانک
        ارسال پاسخ
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        میر حسین سعیدی

        لاله و گل نشانه از طرف یار داشت ااا بی خبر آمد چنان روی همه پا گذاشت
        ابوالحسن انصاری (الف رها)

        نرگس بخواب رفته ولی مرغ خوشنواااااااگوید هنوز در دل شب داستان گل
        میر حسین سعیدی

        رها کن دل ز تنهایی فقط الا بگو از جان ااا چو میری یا که مانایی همه از کردگارت دان
        نادر امینی (امین)

        لااله الا گو تکمیل کن به نام الله چو چشمت روشنی یابد به ذکر لااله الا الله چو همواره بخوانی آیه ای ازکهف بمانی ایمن از سیصد گزند درکهف بجو غاری که سیصد سال درخواب مانی ز گرداب های گیتی درامان مانی چو برخیزی ز خواب گرانسنگت درغار مرو بی راهوار در کوچه و بازار مراد دل شود حاصل چو بازگردی درون غار ز زیورهای دنیایی گذر کردی شوی درخواب اینبار به مرگ سرمدی خشنود گردی زدست مردم بدکار
        میر حسین سعیدی

        مراد دل شود با سی و نه حاصل ااا به کهف و ما شروع و با ه شد کامل اااا قسمتی از آیه سی ونه سوره کهف برای حاجات توصیه امام صادق ااا ما شا الله لا قوه الا بالله اال

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        8