نگاره‌ها

نگاره‌های سردرگم گیج
در تداوم بی‌انتهای راه
مهمان کرده مرا به جرعه‌های نور
تنهایی سلاخی شده 
نمک پاشیده به زخم‌های نمور
از تکرار روز و شب 
انسان خنده زد بر سر گور 
مرگ سر بریده شد
شتک زد به صورت زمین
در ریاضت همیشگی زندگی
من پر از مرگ ناگهانم
به گنگ سپرده شد تنم 
در این دالان سر به پایین
هر چه می‌خواستی آنم
با خیال‌های دوشیزه‌وار 
بودای نیمه‌جانم
به گل نشسته‌ترین کشتی
میان این همه توفانم
راهی صلابت هیچ
شوربختانه انسانم
.
و من بیزارم از تو
هیولای خود بزرگ‌بین
از نیست به نیست
در جستجوی خود گُم‌ام
ویرانم
اما مانده هنوز در من
ریشه‌های آتشفشانم 
با خشم‌های آهنین 
یاد فرهاد و پژواک کوه
جا مانده بر جان شیرین
ثبت شده بر تارک روزگار 
خاطره‌های یادگار
و زخم‌هایی بر جانم

کوروش فلاح نژاد