در صحن حَرَم چشمِ من افتاد به ماهی :

درود بزرگوار
بسیار زیبا و جالب بود
چشم درویش در حرم سزاوار تر است
سزایش همان رفتن طرف است

در وجود ما هزاران گرگ و خوک

صالح ناصالح و خوب خشوک

حکم آن خورست کآن. عالی ترست

چون که زر پیش از مس آند آن زرست

ساعتی گرگی در آید در بشر

ساعتی یوسف رخی. هم چون. قمر

دل ترا در کوی اهل دل کشد

تن تو را در حبس آب گل کشد

هین غذای دل بده از هم دلی

رو بجوی اقبال را از مقبلی

آب گل خواهد در دریا رود

گل گرفت پای آب را می کشد

گر رهاند پای خود را از دست گل

گل بماند خشک و او شد مستقل

آب ما محبوس گل مندست هین

بحر رحمت جذب کن مارا از طین

سلام این شعر زیبا از حضرت مولا نا

بس می گوید شیرین از حال ما

کی شود ما از گل برمانیم جان

سوی در یا رقس کنان چون موجها

ما چه محبوس مانده ایم در نفس خیش
بحر رحمت جذب کن مارا از طین

کاش یر آن شتابیم تا نگردد در ما درشت

چو در وجود ما می گردد تا به کشت
و از فریدون مشیری

هر که گرش را بیندازد به خاک

رقته رفته می شود انسان پاک

درود بر شما استاد شهرو
سروده ای زیبا بود
ماندگار باشید

سلام ودرود بر شما
بسیار زیبا و دلنشین سرودید

سلام و درودها استاد ادیب بزرگوار
سروده ای زیبایی بود

درودها


وااااای جناب شهرو چقدر دل انگیز سرودید

لرزیــد دو زانــوی من و سست شُدم پــای
تسلیــم دوجــادوش شُــدم , خـواه , نخواهی

سلامی دیگر

و شعر زیبای دیگری از شما خواندم؛ سپاس.
باشید و بیافرینید.