چــشمـه ی عـشـق

چـشمه ی عـشق

تا که شکوفه می زند لطف تو در برابرم
نغمه جوانه می زند بلبل عشق می خرم
چشمه ی عشق در ختن، صاحب لحظه ها تویی
باغ چه غبطه می خورد چون به هوای دلبرم
زنده کند محبتت یک شب هر کویر را
تا که نگاه می کنی گل شکفد ز پیکرم
آه نبود تو بُوَد در پس پرده های غم
قلب درون سینه ها شعله کشیده در برم
چون تو شفای سینه ای آب حیات زندگی
صالح قوم من تویی نام تو نقش دفترم
همره روی مَه شوم محو وصال حُسْن تو
شبنم دیده های تر ، راهی ماه و اخترم