هزاران سال...

هزاران سال قبل از من گلی از جنس خوبی ها
 تفضل کرد بر مردم شکوفا شد در این دنیا 
گلی مکنون به دل محزون کتاب عشق می خوانْدُ و
 قسم می خورد می آید به میقاتش در این فردا 
سپردم آسمان ها را اگردیدند رخسارش
ببارند عطر نرگس را به روی شهر و منزل ها
که بین من و او تنها هزاران سال منزل بود
 هزاران سال شد اما نبوییدم نشانش را
بسی زیباست می دانم و عطرش عالمی دارد
چه سود از عشق بی رؤيت چه سود از غصه و غم ها
گله مندم ازاین شهری که قحطی شد گلستانش
 درون خانه‌ها گم شد نشانی گل زهرا