کوچه های انتظار

مهدی تو از باران بگو از لحظه های بیشمار
 از لحظه های گم شده در کوچه های انتظار
زیباترین لبخند تو جان داده است از غصه ها
 از صلح و از  آسودگی هرگز  نداری یادگار
گفتم شبی مهتاب را مهتاب من را دیده است
 دلواپسم از حال او چون کودکان بی قرار 
افکار سرد و خسته ام بمبی بدون ساعت است
در جستجوی چاره ام خنثی کنم یک انفجار
آتش زده بر جان من غم های درهم ریخته
مهدی هنوزم مضطری در آیه های روزگار؟