هر بسته دری را ره امید ،تویی
ما نور تو بینیم که خورشید ،تویی
یا رب سوگند به یکتایی تو
غیر از تو ندانیم توحید ،تویی
در ره گذر عمر گران به فناییم
او که ماند زنده و جاوید ،تویی
ما غافل و گمراه در چرخ جهانیم
بر دلمان نورش بدرخشید ،تویی
پنهان نمانی از دیده صاحب نظران
در چشم صوفی صفتان پدید ،تویی
این همه ظلم جفا ز خلق بدیدیم
بر داد ستم دیده رسید ،تویی
هر صاحب نظری گر یاد تو آرد
از ذره خاک تا به افلاک دید ،تویی
پرسن از من کیست دیوانه اویی!؟
هر که خود را برهانید و جویید ،تویی
از دیده نظر کردم به جهان نیک دیدم
آری هست هر چه را آفرید ،تویی
در نظر خلق عیب پوشیده نماند
آنکه عیب خلق را بپوشید ،تویی
گر ز ما خطایی سر زد سر تقصیر
به لطف و کرمش بخشید ،تویی
هر جا گره افتد از سر حکمت
به رحمت گره را گشایید ،تویی
آتش نمرود شد به اذن تو گلستان
ابراهیم را ز آتش رهانید ،تویی
من رو به تو آرم با همه جان
در شب ظلمت بر من تابید ،تویی
چگونه عشق تو را ستایم نتوانم
او که عشقش در من رویید ،تویی
آن چه گفتم من از ذات الهی
گرچه اندک ولی لایق تمجید ،تویی
رو کنون سر سُجده فرود آر
آنکه را مسکین بپرستید ،تویی
مناجاتی بسیار زیبا و شورانگیز بود