نسکافه

چرا شاعر چرا رنجیده افکارت

نوار ضجه دارد قلب بیمارت

چه میخواهی از این تصویر تنهایی

عرق خورده خطوط مست خودکارت

صدای سرفه ات پیچیده در گوشم

سکوتی حلقه زد بردود سیگارت

هوای بیکسی سرد است و میلرزی

تمام زندگی در زیر آوارت

شب هر بوسه گم شد خاطراتت مرد

غزل نسکافه شد باطعم آثارت

گذشته عمر ناچاری نگاهی کن

چه خاکی خورده قاب عکس دیوارت

فراموشی دوای دردهایت است

تو هم بگذر از این کابوس انکارت

غروب عاشقی افسانه ای تلخ است

غمی ناخوانده شد مهمان سرکارت..