سارا
ای یار محبوبم تو ای خوبم خرابم من خرابم
بی تو کویرم من اسیرم من سرابم من سرابم
تنها و غمگینم ببین بی تو چه مسکینم کجایی
ماندم به دیدارت به تکرارت که تا از در درآیی
بی تو شبی سردم ببین پاییزم و زردم تو بازا
نازت خریدارم تو را دارم نگاهم کن تو نازا
از من تو رنجیدی مرا دیدی که در رنج و عذابم
نقشی بزن بر دل بیا همدل که من نقشی بر آبم
از من گذر کردی مرا خونین جگر کردی تو یارا
برگرد و برگردان مرا از این شب پایان تو سارا
بر من تو خندیدی مرا دیدی که میخندم کنارت
رفتی ولی یارا تو ای سارا نگاهی کن به یارت
دیروز و امروزم گذر کن در شب و روزم که زارم
فردا کنارم باش نوید انتظارم باش تو یارم
برگرد و شادم کن بیا غرق نشاطم کن صدا کن
باران پاییزم بیا از گریه لبریزم نوا کن
آن شب که میرفتی دلم در سینه آتش شد شکستم
بی تو در این شبها ببین افسرده و تنها نشستم
با دل جفا کردی مرا سارا رها کردی کجایی
جانم به لب آمد مرا از من جدا کردی کجایی
رفتی تو از پیشم ببین تنهاتر از خویشم خدایا
شبگرد و رسوایم بیا جانا که درویشم خدایا
دورم کن از دوری نگو سارا که مجبوری تو بازا
غرق غرورم کن بیا غرق سرورم کن تو نازا
گفتی که می آیی بگو یارا که اینجایی کنارم
امید فصل پاییزی بیا از خنده لبریزی قرارم
پاییز بی برگم بیا بی تو خود مرگم بهارم
امشب صبورِ وقت دیدارم بیا یارم نگارم
با من مدارا کن بیا دردم مداوا کن تو یارا
ای نغمه ی شادم که دل بر عشق تو دادم تو سارا
بنگر تو بر رویم بیا بگذر تو از کویم غریبم
رفتی سفر یارا تو ای سارا تو ای صبر و شکیبم
از دوریت ای گل ببین خاموشی بلبل خزانم
من شعر پاییزم بیا از غصه لبریزم بخوانم
در من تو آوایی تو پیدایی تو اینجایی تو جانم
دورم کن از هجران بیا بانگی بزن ای جان همانم
بیمارم و زارم که جانم را بدهکارم به یارم
بی تو به تابوت غم و غمخانه و ماتم سوارم
در فصل بارانم بیا هر دم غزلخوانم کجایی
می آیی ای جانم که من این قصه میدانم کجایی
برگرد از این رفتن بیا یارا که من هستم به یادت
مستی فزا ای جان تو ای درمان که من مستم به یادت
یارا کنارم باش بیا ابر بهارم باش ترم کن
ای دین و آیینم تو تسکینم تو تاجی بر سرم کن
باران نمناکی تو آن خاکی تر از خاکی تو یارا
بر من ببار ای جان تو ای باران که تو پاکی تو سارا
افتاده بر خاکم بیا چاکم بیا آشفته ام من
در من حضورم باش صبورم باش بیا آزرده ام من
شب بی تو سر کردم بیا جانم به در کردم بیا تو
من خش خش برگم شب مرگم بین دردم بیا تو
بی تو کبوتر ها همه افسرده و تنها تو بازا
ای بال پروازم تو طنازم تویی رازم تو نازا
ای عشق و امیدم تو را دیدم به رویای شبانه
بازا که دلگیرم نکن پیرم که دل گیرد بهانه
باران چشمانم ببین راهی به دامانم بیا تو
چشمم به در هر دم که تو آیی به درمانم بیا تو
جان منی یارا تو ای در جان من تنها تویی تو
پاکی تو ای سارا تویی یادآور دریا تویی تو
جذاب و زیبایی تو آن زیباتر از ماهی بیا تو
دیدم به رویایم تو دنیایم که در راهی بیا تو
بی من سفر کردی مرا تو در به در کردی بیا تو
بی من تو سر کردی مرا زیر و زبر کردی بیا تو
بی تو زمستانم بیا بی تو چه بی جانم چه سردم
خورشید تابانی تو میدانی که بی تو غرق دردم
قلب مرا نشکن بیا برکن تو بنیان جدایی
جانا تو بر در زن بیا سر زن تو سارا با وفایی
ای تو پرستارم تو غمخوارم تو دلدادم تو بازا
ای تو وفادارم بیا تو در شب تارم تو بازا
با تو به دور از غم تو ای مرهم تو ای همدم منم من
با تو در این عالم به دور از غصه و ماتم منم من
ساراترین مریم تو ای محرم تو ای مرهم تو بازا
میخوانمت هر دم تویی آن پاکی شبنم تو بازا
در باورم ای گل تویی هم نغمه ی بلبل بخوانم
با من بمان ای جان تو ای جانان که تا من هم بمانم
آن صبح پاییزی تو با بغض غم انگیزی رسیدی
از پشت آن پرچین تو پاورچین مرا سارا تو دیدی
با طاق ابرویت تو با آن چشم جادویت رسیدی
با شبنم رویَت تو با مژگان هندویت رسیدی
با شهد کندویت تو با امواج گیسویت رسیدی
با خرمن مویَت تو با آن عطر شب بویَت رسیدی
دیدم که تو غمگین دلت از غصه ای سنگین رسیدی
یارا تو ای شیرین تو با آن اشک آتشگین رسیدی
آرام و پیوسته من خسته کنار تو رسیدم
آهسته آهسته لبم بسته سلام از تو شنیدم
گفتی پریشانی تو گفتی سرد و بی جانی تو سارا
گفتی که نالانی تو هم بغض زمستانی تو سارا
گفتی که گریانی تو گفتی ابر بارانی تو سارا
گفتی که ویرانی کنار من تو می مانی تو یارا؟
گفتی که می مانی کنار من تو می خوانی سرودی؟
آن خسته از دنیا همان تنها بگو سارا تو بودی
گفتم نمیدانم که من چون تو پریشانم ندانی
ترسم که تا فردا تو ای یارا در این سودا نمانی
ماندم طرفدارت خریدارت هوادارت تو یارا
هستم گرفتارت سزاوارت وفادارت تو سارا
من ماندم و خواندم کنار غصه ات ماندم تو یارا
امشب برای تو سرود و قصه ات خواندم تو سارا
خواندم که گرمایی تو آن مرداد زیبایی تو یارا
خواندم که فردایی تو دنیایی تو سارایی تو سارا
رفتی ولی ای جان تو ای یادآور آبان تو بازا
ماندم من ویران در این زندان در این پایان تو بازا
بازا تو ای یارا تو ای سارا که تا من هم بدانم
ترسم که تا فردا در این دنیا تو ای زیبا نمانم
آن ظهر تابستان شدم در کوچه ات مهمان ندیدی
از من سلامم را کلامم را بگو سارا شنیدی
دیدی که بیمارم تو دیدی زار و غمبارم تو یارا
دیدی که تبدارم گرفتارم تو را دارم تو سارا
دیدی وفا دارم صفا دارم جفا کردی تو یارا
آن بی وفایی را جدایی را روا کردی تو سارا
برگرد و برگردان مرا از این غم هجران تو بازا
برگرد از این پایان که بی تو سردم و بی جان تو بازا
سارا تو محبوبی بیا سارا که تو خوبی کجایی
ماندم به اقرارت به اصرارت که تا شاید بیایی
کردی تو انکارم تو اجبارم که دور از تو بمانم
ماندم به دیدارت به تکرارت که از عشقت بخوانم
بازا به دیدارم تو دلدادم که بیدارم تو بازا
بنگر به رخسارم به آثارم که بیمارم تو بازا
بازا که بیزارم بیا بی تو عزا دارم تو بازا
از غصه بسیارم چه غم دارم تویی یارم تو بازا
بازا و در این جان مرا از غم جدا گردان تو بازا
رسم محبت را صداقت را روا گردان تو بازا
امشب که می خوانم برایت نغمه از جانم تو بازا
فردا تو می آیی بیا سارا تو بارانم تو بازا
ای همسفر با من بیا از این سفر با من نوا کن
از پشت آن پرچین تو پاورچین مرا سارا صدا کن
در پیش چشمانت رسد اشکم به دامانت تو بازا
مریم ترین سارا رسد شَکَم به ایمانت تو بازا
می آیی ای یارا تو ای همسایه ی گلها می آیی
شاید که اینجایی تو ای هم نغمه ی دلها می آیی
سارای شعرم باش بیا بنیان مهرم باش تو یارا
یادی کن از یادم دلم دادم تو بنیادم تو سارا
آغاز شعرم تو بیا آواز شعرم تو تو یارا
پایان شعرم تو بیا دیوان شعرم تو تو سارا
...
مهدی بدری(دلسوز)
ولی خب نمی پرسم.
و به همین چند جمله اکتفا میکنم.
که درود بر شما مهدی خان و جان بدری.
عاشقانه ای بر پایه ی دلدادگی بود .
فریبا باشید .....