قسم

سلام

و

استفاده از عادی ترین و دم دستی ترین کلمات و جلوه گر نمودن دورترین و دلنشین ترین تصاویر ...
به زعم من شعر را می توان بدین گونه بازتعریف کرد تنها با در نظر گرفتن این موضوع که معمولی ترین کلمات در هر زمانه ای می تواند متفاوت باشد ، حال اگر به این غزل بنگریم خواهیم دید که چقدر سهل و البته ممتنع اتفاق شعر روی داده است ؛
１) شاعر از کلماتی که در محاوره روزمره استفاده می شوند و برای ذهن و زبان مخاطب بسیار آشنای اند بهره می گیرد .
２) تسلط شاعر بر وزن و قافیه کاملا مشهود است اما آن چه که در این میان اهمیت اساسی دارد این است که شاعر از کلمات و حروف اضافه و ... که وزن پر کن هستند استفاده نکرده است و شعر در طبیعی نرین حالت خود در جریان است .
３) استفاده از آرایه های لفظی و معنوی در حد تعادل و بدون بیرون زدن از قاب شعر که منجر به مزاحم شود یا به نظم منتهی شود .
４) در تمامی ابیات و در محور افقی و عمودی هر بیت مقارنه و توازن در میزان نیاز شعر به درستی رعایت و برقرار شده است و اگر بر اساس مصراع ها بخواهیم دو طرف این قرینه ها را ذکر کنیم این گونه می شود ؛
بیت اول : توان تاب و تحمل دل .. ترک های ارگ بم
بیت دوم : داد و درد که علاوه بر ایفای نقش اصلی خویش جناس زیبایی نیز رقرار کرده اند.
بیت سوم : روشنی .. سایه
بیت چهار : سخره .. رجز
بیت پنج : سر از هوای تو پر .. فراموشی / غم .. قسم
５) پرداختن به تصاویری دارای سابقه ی کاربرد از زاویه ای دیگر برای آفریدن تصویر ی تازه اتفاقی که در بیت اول روی می دهد و حتی بدون اشاره مستقیم به زلزله ی بم و ویرانی ارگ تشبیهی مرکب از آن به دست می دهد که همین عدم اشاره به تازه سازی تصویر کمک کرده است و ...
６) زبان شعر کاملاً با جنسیت شاعر منطبق است بدین معنا که زبان زنانه است و عناصری دارد که این زنانگی را تقویت می کند و بر آن تاکید نیز دارد .
７) بی تردید بازنمودن زیبایی های این شعر به صورت مجزا و بیت به بیت می تواند دلچسب باشد ولی از آن روی که این کار زیره به کرمان بردن است و در محضر و محفلی که دوستان خود از اساتید فن هستند نیازی به این کار دیده نمی شود و نیز تنگی مجال و عدم ایجاد پیش زمینه ی ذهنی برای خوانندگان هم دلایل دیگری برای صرف نظر از این امر هستند.
８) و ....

حرف آخر اما سپاس گزاری است از شعر و شاعر برای جلوه گر نمودن زیبایی و نیز باز کردن پنجره ی نقد که نشان از فروتنی دارد .