زبان زد

زبان زد

 

فکر می کنی زبان دردها را می فهمی
دادها را می لمسی
زجرها را می رقصی
تو از درد من چه می فهمی؟!!
تو از عمق مرگ گل ها چه می دانی!!
تو از آواز غمگین زنجره ها
تو اصلا می دانی آواز زنجره چیست؟!!
تو از ندای باغ ها
تو از آواز مرغی پریشان حال
شکسته بال، افتاده در دام ها
چه می دانی؟!!
به آن خدایی که نداری! 
تو از دردها هیچ نمی دانی!
تو از زندان مغزها 
تو از پابند مرغ خیال
چه می فهمی!؟
تو از  آن جوان پیر گشته در هنرها
تو از آن شکسته واژه در دهان
حتی دندان!
چه می دانی؟!
از آن جوان پیر رفته از دست ها
چه می دانی؟!
تو از گل های غرق شده
در دریاچه ی غم ها
وسط سنگ لج، چه می دانی!
من از بی پارک ها
از بی گلی ها
از کمر کوه شکسته ها
از بی ستون ها
از بیستون ها
من از قعر قبر صوراسرافیل
می آیم
من لقمان حکیم زمانه ام
می نالم
می گریم
می رقصم
می میرم...
اما
زره ای غم نانم نیست
من مرغ آزادی ام
هوس دانه و آبم چیست!؟!
نغمه های پیاپی آزادی ام
که تو را فهم آن نیست؟!! 
از نان نگذشته ای بی رحم
تا بفهمی دردهای من چیست!!!
هنوز فکر می کنی زبان من
همان زنجره را می فهمی؟؟؟