من هم گریه کردم

غزل زار عجب کلمه ی مرکبی
دو معنی میتوان از کلمه مرکب شما برداشت کرد
یک
غزل زار - در اشعار غزل، زار زار گریه کرد
دو
غزل زار - تشیبه به باغ غزل یا دشت غزل
کلمه مرکب خلاقانه ای بود

در مورد شعر سروده اجتماعی متفکرانه ای بود
نقش زن در جامعه مهم است ،و هرچند رعایت شود
گاهی نادیده گرفته میشود .

موفق باشید

درود بانو
بنظر سایه نویسی از شعر زیر است:
من از هجوم وحشی دیوار خسته ام / از سرفه های چرکی سیگار خسته ام

دیگر دلم برای تو هم پر نمی زند / از آن نگاه رذل و طمع دار خسته ام

اشعار من محلل بحران کوچه نیست / زین کرکسان لاشه به منقار خسته ام

بر فیلسوف و فلسفه ها انگ می زنم / زین پیرجنده های تهی بار خسته ام

از بس چریده ام به ولع در کتاب ها / از دیدن حضور علفزار خسته ام

چیزی مرا به قسمت «بودن» نمی برد / از واژه ی دووجهی تکرار خسته ام

از قصه های گرم و نفس های سرد شب / از درس و بحث خفته در اشعار خسته ام

این لحظه ها حریص تباهی آدمند / از آن خدای شاهد و بیعار خسته ام

هر گوشه از اتاق بهشتی است بی نظیر / از ازدحام آدم و آزار خسته ام

اینک زمان دفن زمین در هراس توست / از دست های بی حس و بی کار خسته ام

از راز دگمه های مسلط به عصر خون / از این همه شواهد و انکار خسته ام

قصد اقامتی ابدی دارد این غروب / از شهر بی طلوع تبهکار خسته ام

من در رکاب مرگ به آغاز می روم / از این چرندیات پرآزار خسته ام

من بی رمق ترین نفس این حوالی ام / از بودن مکرر بر «دار» خسته ام

من با عبور ثانیه ها خرد می شوم / از حمل این جنازه ی هشیار خسته ام

من از هجوم وحشی دیوار خسته ام / از پشت هم کشیدن سیگار خسته ام

شعر جنازه ی هشیار از کتاب عطسه های نحس- شاعر: اندیشه فولادوند

درود بر بانو کاسیانی گرانقدر..
مثل همیشه زیباااست..

درود

قلمتون سبز
پایدارواستوارباشید
شاعرگرامی
درود درود درود

سلام و درود بانو کاسیانی ادیب و گرامی
زیبا سرودید و با احساس
امید که هیچ زنی گریان دیده نشود
پیروز و دلشاد باشید

با خاطری که مأمنِ رنج و گلایه بود
شعری شد و میانِ غزل‌زار گریه کرد


درود بانو کاسیانی
زیباست

درود
مثل همیشه
زیبا و دلنشین
سروده اید
⚘⚘⚘⚘
رقص قلمتان ابدی

زن در لباسِ زخمیِ انکار گریه کرد
زن از هوارِ تلخِ لجن‌زار گریه کرد


وقتی که مرگ، عاطفه را اختلاس کرد
از ارتفاعِ کینه‌ی هر دار گریه کرد


تنها نه آن غروب که شأن‌اش به غم نشست
با هر طلوعِ شهرِ زن‌آزار گریه کرد


هم زیرِ پای ظلم لگدکوب شد هم انگ
همراهِ دردهای خودآوار گریه کرد


با مکرِ واژه‌های مسلّط به قلبِ مهر
با عشق آشنا شد و بیزار گریه کرد


دست از خیال شست و در آغوشِ غصّه ها
از انتحارِ باورِ بی‌بار گریه کرد


از التماسِ صبر و مُسکن گلایه داشت
دنبالِ بختِ خفته ی بیمار گریه کرد


با خاطری که مأمنِ رنج و بهانه بود
شعری شد و میانِ غزل‌زار گریه کرد


مریم کاسیانی

ترکیب هجوم وحشی و سرفه های چرکی سیگار توسط سرکار خانم اندیشه فولادوند هم به کار برده شده است البته با لطف آقای محمّدی متوجه شدم
و از ایشون خیلی ممنونم که مطلعم کردند
و برای اینکه از توارد هم دور شده باشم اینگونه ویرایش کردم

سلام استاد گرامی
بسیار زیباست🙏🌷🙏

درود خانم کاسیانی و ممنون بابت اشتراک این شعر زیبا. دردیست به پهنای قرن های متمادی...
با خاطری که مأمنِ رنج و گلایه بود
شعری شد و میانِ غزل‌زار گریه کرد
غزل زار ترکیب خیلی زیبایی ست.

زن، از هجومِ وحشی انکار گریه کرد
زن، از سلامِ هیزِ طمع‌دار گریه کرد..

درود بانو کاسیانی عزیزم
بسیار زیبا بود مثل همیشه
همواره پایدار و نویسا قلم باشید

درود

درود

درود بانو کاسیانی استاد گرامی شعرتان زیبا بود و متعالی

سلام و عرض ادب بانو کاسیانی بزرگوار
ارزشمند و زیباست
آهنگ هم عالی

درود. من وظیفه انسانی خودم میدانم که با کسب اجازه از اعضای سایت چند نکته را گوش زد کنم. همه ما در برابر خداوند متعال و وجدان خود مسئولیم و باید حواسمان باشد تهمتی مثل «سرقت خودآگاه» یا «سایه نویسی» اتهام بزرگی‌ست و حتی اگر کسی شعرش ۱۰۰ درصد مشابه شاعر دیگری باشد - که در مورد خانم کاسیانی به نظرم شباهت مضامین کمتر از ۱۰ درصد است و به نظر من «سایه نویسی» ابدا لفظ درستی نیست - همچنان می توان احتمال اشتباه داد؛ ممکن است شاعر شعر کسی دیگر را جایی یادداشت یا کپی کرده باشد و بعد از مراجعه گمان کند شعر خودش است! (این مسئله مسبوق به سابق است) و البته این توجیه کننده اشتباه و غفلت او نیست اما باز هم مجوز تهمت را به ما نمی دهد.
در مورد شعر خانم کاسیانی به جز دو سه ترکیب وصفی یا اضافی من هیچ گونه چیز شگفت آور دیگری نمی‌بینم که آن هم ممکن است از سر الهام ناخوداگاه، فراموشی یا صرفا به قصد تاثیر سروده شده باشد که البته خانم کاسیانی بهتر بود اشاره می کردند اما عدم اشاره ایشان به ما مجوز تهمت نمی دهد. من عزیزان را دعوت میکنم این دو بیت از حافظ و خواجو را مقایسه کنید و بعد از خودتان بپرسید: الان با این معیار تهاجمی ما آیا خواجه حافظ بلا نسبت دزد است (؟)
از خواجو:
دل در این پیر زن عشوه‌گر دهر مبند
کاین عروسیست که در عقد بسی دامادست

از حافظ:
مجو درستی عهد از جهان سست نهاد
که این عجوز عروس هزار دامادست

در کل شعر حافظ هم اشاره ای به خواجو نیست. من نمی خواهم قضاوت کنم که عدم اشاره حافظ یا کاتبان دیوان او اخلاقی بوده یا نه. مسئله اینست: آیا حافظ سارق ادبی ست؟! خیر! حافظ شاگرد خواجو بوده و واضحا از او متاثر است. شعر خانم فولادوند هم که مشهور است. بله من همچنان میگویم خانم کاسیانی باید اشاره میکردند ولی تهمت عمدی بودن این کار به نظرم قضاوت شتابزده است.

درود بر مریم بانوی عزیز
چه قدر این شعرتون به دل نشست
بسیار زیبا بود نازنینم
بنانید به مهر وبسرایید به عشق