…

درود بر شما
شعر کلاسیک ، مثل غزل و مثنوی و ... ابزاری دارد که از طرفی کار شاعر را سخت و از طرفی آسان می کند. این ابزار وزن و قافیه هستند. اما در انواع فرم های شعری که من شعر امروز می ناممش ، دیگر این واژه پردازی ها و واژه نوازی ها نیستند که بار بخش مهمی از شعر را به دوش بکشند. هرچه طول شعر کمتر بشود کار دشوارتر خواهد شد. در این فرم از شعر همه چیز بردوش مفاهیم است. شعر باید انقدر از معنی پر باشد که عدم وجود وزن و قافیه نه تنها به گوش نیاید بلکه نبودنش فرصتی باشد برای شاعر تا آزادانه مفاهیمی را خلق کند که مثل ضربه ای شنونده ﷼ا خواننده را گیج کند. اگر کار خواندن به مرتبه دوم آنهم با تفکر و تامل کشید ، شاعر رسالت خود را انجام داده است.
شعر کوتاه مثل رباعی است. باید آنی داشته باشد . آنی ....

برقرار باشید