سامانیان ، زیاریان

سلام پسر خوب
من هم پشت سرت هستم و دقایقی پیش داستان یعقوب را که سروده بودی برای دوستان توضیح دادم و الان اینجام

در مورد سامانیان که احیاگر سنت ایران کهن بودند و شاهنامه به امر و تشویق آنها نوشته شد ، کم نوشتی . اینکه سعی کنی عبوری از قسمتهای تاریخ رد بشی و توقف نداشته باشی ، ممکن است به کارت ضربه بزند . مثلا داستان ابن سینا هم در زمان سامانیان بوده یا داستان نوح که میره شکار و چندسال برنمیگرده تا آخرش رودکی با سرودن " بوی جوی مولیان " او را برای برگشت به بخارا تشویق می کنه . و این روایات و افسانه های نغز باعث جذابیت کار خواهد شد . چه عجله ای داری امیرجان ؟؟ تازه با شناختی که از تو پیدا کردم شاید بد نباشد در قرن سوم بیشتر بمانی . چون بعدش نوبت پسران بویه است و آنها شیعه بودند و رسم سوگواری از زمان فناخسرو ( عضد الدوله ) بنا نهاده شد و بعدش نوبت ترکان شرقی می رسه ...


به داستان مرداویج رسیدی و ای کاش داستان تلاش او برای نو کردن سده را هم می آوردی . و حالا که به صفحه ی جدیدت رسیدم ، گمانم این است بتوانم نکاتی را برای بهبود کارت پیشنهاد کنم

یکی توجه به حکمت و اخلاق است . و میان داستانها می توانی نکات اخلاقی را هم بیاوری تا ارزش کارت بالاتر برود . چنانکه فردوسی نیز همواره از پند و نصیحت و دعوت انسان به نیکی شعرش را غنای دو چندان می بخشید :

به داد و دهش یافت آن نکویی
تو داد و دهش کن فریدون تویی


مورد بعدی شکیبایی در ارسال شعر است . من فکر می کنم ارسال رگباری ایران نامه باعث می شود خوانندگان و کاربران نتوانند به آن برسند و از آنجا که تاریخ یک روایت یکپارچه است و مثل فیلمهای اپیزودیک به هم مربوط هستند ، لازمست خواننده با آن مچ شود و صبر کنی بازدید شعر مثلا به عدد پانصد رسید و دستکم چهل شاعر آنرا دیدند ، بعدی را بفرستی

سومین مورد پرهیز از تکرار ابیات شاهنامه است . چندجا دیده ام و این کار در صورتی پسندیده است که آنرا به شکل تضمین بیاوری . زیرا بردن نام صاحب اثر نوعی سپاسمندی است . مثلا مصرع شماره ی ۳۳ ، را قبلا هم حکیم توس برای مرگ دقیقی به دست غلامش به کار برده است .


و در مورد زیاریان هم بگویم ، همان مرداویز از میان آنها توفیق داشت و این اواخر که کل املاک آنها در شمال ، قد روستای ما هم نبود . و فقط تحت حمایت این و آن توانستند همان چند روستا را حفظ کنند . شهرت قابوس هم بخاطر نوشتن آن کتاب معروف است که بارها برای بچه هام بعنوان قصه ی شب خواندم و همه را هم دعوت می کنم که از خواندن قابوس نامه و کلیله و دمنه لذت ببرند و خوشه برچینند


بار دیگر همه ی کاربران را به همراهی این کار دعوت می کنم
و امیدوارم غیر از مانا ، دیگران هم در شرح و تفسیر کار تلاش کنند

سلام رفیق.
بزار قسمت اول حرفت رو سریع جواب بدم.
تجربه من و تجربه بررسی شاهنامه اینطور حکم می کنه که اول چهارستون کار رو باید علم کرد بعد به جزییات پرداخت. راستش من نقاشی و خوشنویسی هم می کنم تو نقاشی اول باید کلیات کار رو بکشی بعد بری سراغ جزییات . من الان دارم ازاین روش استفاده می کنم. میخوام اول چهارستون کار رو بنا کنم بعد لابلای این داستانهای اصلی که بعضیاش فقط معرفیه ، داستانهای دیگر خود اون افرادی که نام بردم و یا داستانهای آدم های دیگه رو بهش اضافه کنم
وگرنه من آدمی نیستم که از این داستانها بگذرم