عذاب

عالی بود

درود بر شما جناب محمدی عزیز

سلام و عرض ادب جناب محمدی استاد گرانقدرم
بسیار خرسند شدم از حضور و پنجره نقدی که در صفحه کوچک این حقیر گشودید امیدوارم لایق زمان ارزشمندی که برای واکاوی این چند خط گذاشتید باشم.
بسیار بجا و درست فرمودید. تنها مطالعه و کسب تجربه می تواند اشعاری که از دلم خارج میشوند را پخته تر کند همچنین اعتراف میکنم که تازه کارم و شاگردی بیش در ادبیات کهن این مرز و بوم نیستم.
در محضرتان می آموزم استاد محمدی عزیز
بار دیگر از حضور و وقتی که گذاشتید سپاسگزارم
در پناه خدا موفق و موید باشید

سلام و عرض ادب محضر استاد والاقدر و گرانمهر برادر دوستداشتنی ام
با احترام به نقدتان و تشکر از وقتی که برادرانه صرف می کنید برای آموزش همه ی ما . اجازه می خوام چند نکته رو بیان کنم
به نظر این ناچبز بیت اول آرمین علی رقم آنچه جنابتان فرمودید
بسیار محکم است و گویای شعری ست که حالت شکوه رو بر مخاطب عیان می کند و باز به نظر این کمترین این بیت خبر از شعری بسیار دلنشین را می دهد چنانکه خود حقیر تا بیت اول را خواندم بسیار مشتاقش شدم
در بیت دوم به نظر این ناچیز فقط مصرع اولش ایراد مفهومی دارد و مصرع دومش چنانکه که فرمودید است ولی با دستمالی اش مشکل دارم
بیت سومی که فرمودید به نظر من باید بعد از بیت اول می آمد و پیوستگی رو به شعر می بخشید، از تکرار مکرراتی که فرمودید باز هم به ژعم این ناچیز در این بیت دیده نمی شود چون بیان حالتی ست از شاعر در برابر معشوقش، در بیت بعد مشخصا واضح ترین شاعر نهایت یکرنگی و صادقانه ترین حالت شاعر رو بیان میکنه و بسیار بسیار و البته شاه بیت این شعر است البته در مورد مصرع دومش شاعر نیاز به تامل بیشتری دارد
نظر به احترام مهرداد عزیز در مورد بیت بعدش با استاد رضاپور عزیز موافق ترم بیت پیشنهادی مهرداد، انصرافش به نظر این حقیر خوب در این بیت نمی نشینه . و در مورد بیت آخر که به عنوان بیت فرجام است به نظر این حقیر صد البته بسیار محکم و شاعرانه ست .
و در آخر برای آموزش به من بگویید که چرا همه ی اشعار باید دارای تصاویر بکر و خلقی تازه بشوند، مگر شعر جز حرف دل گفتن و سبک کردن حال شاعر چیز دیگریست؟ چرا رابطه ی شاعران بالا دست با حرف دل زدن در شعر خوب نیست و همیشه دنبال چیز تازه ای در شعر هستند؟
با ارادت و احترام همیشگی محضر برادر خطیب و ارزشنمدم استاد هادی محمدی عزیز

سلام رفیق عزیزم ایمان دلپاک خودم

خاصیت نقد این است که درست را از نادرست میکشد بیرون
نقد ما سر محتواست و قوالب. قالب غزل با دل نوشته فرق می‌کند شاعری که شعرش را در وزن و قافیه محصور می‌کند
انتظار از آن انتظار غزل است نه دلنوشته
در ثانی شعر باید تصاویر بکر داشته باشد وگرنه چه فرقی است با نثر و نوشته ی معمولی. بدون حب و بغض باید نگریست و نقد کرد. فقط به به و چه چه شاعر را از مسیر خود منحرف می‌کند. اجازه قد کشیدن به او نمیدهد
من نقدی که نوشتم از روی دوست داشتن آرمین بود چون استعداد فوق العاده ای دارد و باید قد بکشد.
در مورد مصاریع و فوق العاده بودنشان هم که فرمودید
من با ادله گفتم و شما از روی احساس و من در نقدم احساس را قربانی میکنم تا حداقل اگر ارزنی قابل استفاده باشد شاعر از آن بهره بگیرد.
شعر پرواز به ناممکن هاست و شاعر باید ناممکن ها را جلوه دهد و این هنری است که باید تربیت شود و رسیدگی گردد
من هیچ وقت نگفتم همه ی اشعار باید تصاویر بکر داشته باشد اما رگه هایی باید از این جریان در شعر باشد یا نه؟
شعر را برایم تعریف کنید که شعر یعنی چه؟
آیا شعر نثر منظومی است که فقط قید و بند قافیه داشته باشد؟ و در حصار وزن مدفون شود.

علی ایحال من در اندازه ی وسعم و سوادم نقدی نوشتم
دوستان شاعرم بیایند و نقد هاشان را بنویسند تا ما هم
مستفیض شویم

دوستت دارم اونم خیلی زیاد
❤️❤️❤️❤️

سلام و ارادت مجدد محضر استاد گرانمهر و برادر شریفم
همانطور که به طور حتم خودتان واقف تر از این کمنرین هستید تا بحال کسی نتوانسته تعریف جامعی از شعر داشته باشد چرا که نظرات بسیار متعددی منباب تعریف شعر بوده ، هست و خواهد بود...
حقیر به چندی از این نظرات اشاره ی مختصری می کنم ، تا نظر محترم هادی عزیز چه باشد

شعر چیست؟
بحث از چیستی شعر، بحث دشوار و به اعتباری غیر ممکن می باشد چراکه تا کنون که به اندازهء عمر آدمی- که از پیدایش شعر می گذرد- تعریف جامع و مانعی از آن صورت نگرفته است برای همین تعدادی آمده اند بسیاری از آثاری را که به زعم سر ایندگان آن، شعر محسوب می شده اند، از قلمرو شعر بیرون ساخته اند، و برخی بر عکس؛ آثاری را که سرایندگان آن، آنها را در قالب نثر ارائه داده اند، شعر به شمار آورده اند؛ و بعضی هم تفکیک مرز شعر و نثر را کار نادرست خوانده اند.
رضا براهنی در کتاب "طلا در مس" می نویسد:




"تعریف شعر کار بسیار مشکلی است، اصولاً یکی از مشکل ترین کارها در این زمینه است، شاید بشود گفت که شعر تعریف ناپذیر ترین چیزی است که وجود دارد."
بدین ترتیب نمی توان یک تعریف خاص را از شعر ارائه نمود اما برای شناخت نظرات نویسندگان گذشته و حال و تفاوت های موجود میان تعابیر شان، چند تعریف از آنها را در اینجا نقل می کنیم:
شمس قیس رازی در "المعجم فی معایر اشعار العجم" می نویسد:
"شعر سخنی است اندیشیده، مرتب، معنوی، موزون، متکرر، متساوی، حروف آخرین آن به یکدیگر ماننده."
این تعریف به چهار عنصر اندیشه، وزن، قافیه، زبان نظارت دارد.
دکترمحمد رضاشفیعی کدکنی از کتاب شفای ابن سینا بلخی فصل پنجم مقاله پنجم چنین نقل می کند:
"شعر کلامی است مخیل، ترکیب شده از اقوالی دارای ایقاعاتی که در وزن متفق، و متساوی و متکرر باشند و حروف خواتیم آن متشابه باشند.»
اما خود وی (دکترکدکنی) نظر دیگری دارد و می نویسد:
"شعر حادثه ای است که در زبان روی می دهد و در حقیقت، گویندهء شعر با شعر خود، عملی در زبان انجام می دهد که خواننده، میان زبان شعری او، و زبانی روزمره و عادی تمایزی احساس می کند."
در جای دیگر می نویسد:
"شعر گره خوردگی عاطفه و تخیل است که در زبان آهنگین شکل گرفته باشد."

رضا براهنی با توجه به عناصر مختلف شعر، تعبیرهای گوناگونی از آن ارائه داده است:
- "شعر، جاودانگی یافتن استنباط احساس انسان است از یک لحظه از زمان گذرا، در جامهء واژه ها،."
- «شعر زاییده بروز حالت ذهنی است برای انسان در محیطی از طبیعت.»
- "شعر فشرده ترین ساخت کلامی است".
- شعر یک واقعهء ناگهانی است، از سکوت بیرون می آید و به سکوت بر می گردد

براهنی پا را از این هم فراتر نهاده، هر ایجادی را شعر نامیده است:
"گفتن، آنهم به قصد ایجاد چیزی، شعر سرودن است."
یا می نویسد:
"انسان اولیه که نخستین شاعر نیز بود، الهی ترین خصوصیت خود- قدرت نامیدن و شعر گفتن- را آنچنان مقدس پنداشته که آن را به خدا نسبت داده است."
در این موردنظرات فراوانی مطرح گردیده است. اگر بخواهیم آنها را دسته بندی کنیم به دو دسته کلی می رسیم:
یکی آنکه با تعریف شعر مخالفت دارد و آن را به دلیل پهنای وجودی آن غیر ممکن ویا محال می شمارد.
دیگر آنکه شعر را با عناصر و خصایص آن تعریف نموده است.
گروه دوم خود بر سر اینکه کدام خصوصیات، ذاتی و کدام عرضی اند؟ اختلاف نظر پیدا نموده اند. مثلاً برخی، وزن، قافیه، خیال، اندیشه را از عناصر ذاتی شعر به حساب آورده اند و تعریف شعر را بر آن استوار ساخته اند.
برخی دیگر، وزن به معنای عروضی آن را از عوارض شعر محسوب نموده، "منطق شعری" و یا "بیان برتر" را عامل مؤثر در ساخت شعر دانسته اند.
گروهی بر عنصر خیال تکیه کرده و آن را موجب تفکیک شعر از نظم بر شمرده اند.
و دسته ای هم زبان را باعث عمدهء جدایی شعر از نثر تلقی نموده اند.

تفاوت های شعر ونثر:

شعر و نثر هر دو از حروف و کلمه ساخته می شوند. به هر دو، کلام اطلاق می شود. در این جهت از همدیگر فرق نمی کنند. آنچه آنها را از هم جدا می سازند این عوامل است:

1- هر کلامی که از وزن عروضی "متساوی" و متکرر" و قافیهء واحد برخوردار باشد، آن کلام شعر است نه نثر.

"خواجه نصیر" در اساس الاقتباس می نویسد:"نظر منطقی خاص است به تخییل و وزن را از آن جهت اعتبار کند که وجهی اقتضای تخییل کند، پس شعر در عرف منطقی کلام مخیل است و در عرف متأخران، کلام موزون مقفی"
البته این معیار، به اشعار کلاسیک اختصاص دارد، وگرنه، شعر نو نه وزن دارد و نه قافیه اما به آن، شعر اطلاق می گردد. پس اینکه وزن و قافیه را به عنوان معیار تعیین کردیم، فقط در جهت اثباتی آن می باشد یعنی هر کلامی که وزن (متساوی و متکرر) و قافیه داشته باشد، شعر است. اینگونه نیست که اگر نداشته باشد نثر است.

2- شعر مبتنی بر پایه های مشخص است. این پایه ها شعر را قوام بخشیده اند. خارج شدن از آن ممکن است، ساختمان آن را زیان و خطر برساند اما نثر اینگونه نمی باشد. شعر، مختص به اهل خود است. چنانچه در تعریف براهنی از شعر ذکر شد که ؛

"شعر یک واقعه ناگهانی است، از سکوت بیرون می آید و با سکوت بر می گردد."
یعنی شعر طوری است که وقتی شاعری شعرش را می سراید، کس دیگر نمی تواند آن را ادامه دهد.

3-در نثر هدف رساندن پیام است به مخاطب؛ لیکن در شعر هدف تنها انتقال نیست، تأثیر و لذت نیز جزء هدف است.

بر این اساس، نثر از پیچیدگی های کمتری برخوردار است و مخاطب زودتر به پیام آن می رسد ولی در شعر، مخاطب تلاش می کند که در عین بدست آوردن پیام، از آن لذت ببرد. برای این منظور مجبور است آن را در لفافهء زیبایی پیچانده تحویل مخاطب دهد.

4- نوعی از نثر هست که در آن از صنایع بدیع و بیان زیادتر از معمول استفاده می شود. این نوع نثر را نثر ادبی می خوانند. به دلیل وجود صنایع، تأثیرات آن، افزون از نثر معمول می باشد. چیزی که این نوع نثر را از شعر باز می شناساند، نوع کششی که قدرت تأثیر گذاری شعر را افزایش می بخشد.

5- در نثر نویسنده مجبور نیست از صنایع بدیع و بیان استفاده نماید اما در شعر، شاعر ناچار است کلام خود را با تصویر درهم آمیزد. چرا که هدف شاعر متفاوت از هدف یک نویسنده است. بدین لحاظ "خیال" را از عنصر اساسی در شعر برشمرده اند.

6-دست نویسنده در نثر باز است. می تواند از کلمات راحت تر استفاده کند ولی در شعر اینگونه نیست. شاعر نمی تواند از هر نوع کلمه استفاده کند. هر کلمه نمی تواند پیام شاعر را منتقل کند. خیلی از کلمات است که با ساخت زبان شعر نمی خواند . بسیاری از واژه ها نمی توانند حامل تمام معنایی باشند که شاعر آنها را قصد کرده است. از این جهت واژه هایی را بر می گزیند که بتوانند بار مفهومی خاصی را بر دوش بکشند

7- نثر تابع قوانین دستوری است. هر کلمه جای مشخص خود را دارد.. اما در شعر، شاعر ملزم نیست که تابع َدستور باشد. شاعر با درهم ریختن شکلدستوری کلام، به آن، صورت شعری بخشیده است.

10- نثر اغلب در بعد خاصی و در زمانه ی معینی شکل می گیرد از این جهت همیشه با "تاریخ خود" همراه است. شکل خود را در زمان و جهت خاصی آشکار می سازد؛ ولی شعر با "تاریخ خود" حرف نمی زند. از مقولهء خاصی صحبت نمی کند و در زمانهء معینی به گردش نمی افتد بلکه از تمام مقوله های علمی، تاریخی، اجتماعی و ... گفتگو می کند و در تمام زمانه ها سفر می نماید. برای شعر نمی توان تاریخی را مشخص ساخت و بعد خاصی را تعیین نمود.

11- نثر هم یک زبان است شعر هم یک زبان، لیکن شعر زبانی است که از حدود زبان نثر گذشته به زبان مستقلی دست پیداکرده است.. به عبارت دیگر شعر ساخت عمقی زبان است و نثر ساخت ظاهری زبان. در نثر، نویسنده، به رعایت نمودن قوانین دستوری اکتفا می کند در حالیکه شاعر می کوشد تا با شکستن بنیان دستور و آمیختن شکل و محتوا، شعر را از سطح به عمق هدایت نماید.

منبع : اینترنت


و اما هرکس نداند شخص شما خوب می دانید که این ناچیز هیچوقت دلخوش به به به و چه چه ها نبودم و نیستم چه در خط خطی های خودم چه در اشعار دوستان ، همیشه سعی کردم بهترین پاسخ هارا در شعر خودم برای الطاف دوستان بدهم، و در اشعار دوستان هم به اقتضای وقت سعی کردم کامنتی مناسب بزارم ، گرچه همیشه ی خدا رعایت شخصیت دوستان را نسبت به نقد و نظری که می دهم ، می کنم.
در رابطه با احساسی بودن نظرات این کمترین باید عرض کنم که با یکی از دوستانی که بسیار راحتم نسبت به نقد ، آرمین عزیز است
چون می دانم اگر بی پروا هم شعرش نقد شود باز هم دلگیر نمیشود و از نقدها و نظرات اهل قلم نهایت بهره را خواهد برد
به نظرم هیچ احساسی در کار نبود و فقط آنچه از دید طبع شاعرانه ای اگر هست ، بوده.
بسیار بسیار ارادتمند و خاکسارتان هستم
با احترام

سلام و عرض ادب و احترام محضر استادان عزیزم جناب راجی گرانقدر و جناب محمدی عزیزم حضورتان باعث افتخار من است که این حقیر را لایق نظرات و نقدهای ارزشمندتان دانستید .
اعتراف میکنم که نقدها و نظرات دوستان و استادان گرانمایه سایت محترم شعرناب در همه اشعارم باعث پیشرفتم بوده و همیشه نظراتتان را بر روی چشمانم میگذارم چون بسیار برایم قابل احترام و ارزشمند است
از دوست برادر و استاد عزیزم جناب راجی نیز سپاسگزاری میکنم که وقت ارزشمندتان را برای اشتراک دانسته ها و علم گرانبهایتان به ما هدیه دادید امیدوارم در آینده بتوانم با درس پس دادن در محضرتان لایق زحمات و زمان ارزشمندی که برای این حقیر و امثال من که نو آموزی بیش نیستیم می گذارید باشیم

ارادتمند و شاگرد نوآموزتان
در پناه حق سلامت و موفق باشید

درود بر شما جناب راجی

سلام و عرض ادب
هم نقد جناب محمدی را خواندم و هم مطالب جناب اسماعیلی را و خوشحال شدم که خواننده ی این گفتگوی جدی و پر مطلب در صفحه ی دوست عزیزمان جناب پرهیزکار بودم.

درود آرمین عزیز

درود بانو کاسیانی

درود مهرداد عزیز

سلام و عرض ادب جناب خوشرو
از لطف و همراهی تان بسیار سپاسگزارم
ممنونم که زیباییِ نگاه پر مهرتان را هدیه دادید به صفحه این حقیر
در پناه خدا شاد و سلامت باشید

سلام و عرض ادب جناب استکی
سپاس از حضور و همراهی شما
تاسوعای حسینی بر شما نیز تسلیت عرض میکنم
اجرتان با سیدالشهدا

سلام و عرض ادب جناب عزیزیان استاد عزیز
امیدوارم حالتون خوب باشه. خیلی خوشحالم که این چند خط مورد پسنده نگاه زیباتون واقع شد. کاملا حق با شماست در سراسر شعر روایتی در حال بیان است که در زمان ماضی استمراری دارد صورت میگیرد معشوقه نیست و من الان از قبلا او حرف میزنم و چون عهده دار شدن یک چیز استمراری نیست یعنی یک بار عهده دار یاد دادن عاشقی شد بعدش که [منصرف می شد ] از درس دادن من را سرزنش میکرد در این بیت که فرمودید مصراع دومش نیاز دارد تا کمی بیشتر بر روی آن تامل کنم تا از نظر زمان تعادل برقرار شود
در کل ممنونم از شما بابت نکته سنجی و وقتی که برای صفحه این حقیر گذاشتید کاملا بجا و درست بود فرمایشاتتون من دقت نکرده بودم به این قسمت از شعر.. البته این چیزهایی که عرض کردم همه از فهم اندک من بوده چرا که آن چه در ذهنم بود را گفتم اگر اشتباه بود شما از علم خودتان ما را بی نصیب نگذارید من کاملا پذیرای نقد اساتیدم به شدت در محضرتان طالب یاد گرفتن و آموختنم
از حضورتان خیلی خوشحال شدم
در پناه خدا باشید

البته آرمین جان شما بسیار هم فهیم و با اطلاعات هستید .
نمونه اش آن وزن
مستفعلن مستفعلن مستفعلن مستف
که من نمیدانستم هم خانواده ی وزنی بود که استفاده کرده بودم.
منتها در این مورد خاص بنظرم رسید اگر مثلا میگفتید
تدریس ِ عاشقی را خود عهده دار میشد
با انصرافش اما، من را عتاب میکرد
یک مقدار خیالمان از افعال راحت تر میشد، فقط میماند " من را" که اساتید معتقدند در شعر کهن نداریم و نباید استفاده کرد که البته من خودم هم استفاده میکنم
🌺🌺🌺

بنده هیچ ادعایی در محضرتان ندارم و اگر بی ادبی از من سر زند فقط خواستار تعامل اطلاعاتم و دوست دارم چیزی را یاد بگیرم یا اگر اشتباه است آن را اصلاح کنم.
شما همیشه نسبت به من و شعرهایی که در سایت به اشتراک می گذارم لطف دارید ونظر واقعی تان را به این حقیر هدیه می دهید ، از این بابت بسیار از شما سپاسگزارم.
بله کلا بیت چهارم نیازمند تفکر بیشتری است اما در خصوص زبان شعر مانند آوردن ( من را) من معتقدم بعضی ریزه خورده های قلمرو زبانی مانند اوردن من را به جای مرا میشود گفت تحولات زبانی عصر حاضر است و خب یکی از ویژگی های شعری دوران معاصر همین است که زیاد درگیر زبان گذشته نیست و سعی دارد با مخاطب همسو شود البته این فقط نظر شخصی من است و پایبندی در قواعد دیگر ادبی مانند وزن و قافیه را کاملا بجا و درست میدانم

سلام و عرض ادب بانو حکیمی بافقی
از لطف و همراهی شما بسیار سپاسگزارم
از حضورتان خوشحال شدم
در پناه حق سلامت و موفق باشید

سلام و عرض ادب جناب رضاپور
خیلی خوشحالم که مورد پسندتان بود شما لطف دارید به من
و نکاتی را که عرض کردید از شما بسیار سپاسگزارم
در مورد بیت چهارم نیز اینگونه که فرمودید، قشنگ می شد
از همراهی تان خوشحال شدم
در پناه خدا شاد و سلامت باشید

سلام و عرض ادب بانو رحیمی
سپاسگزارم از شما
زیبا نظر هستید
از همراهی شما خوشحال شدم
در پناه خدا باشید

سلام و عرض ادب جناب آزاد بخت گرانقدر
زیبایی در نگاه شماست که زیبا می خوانید
از حضور و همراهی شما بسیار سپاسگزارم
در پناه حق سلامت باشید

درود بر شما جناب پرناک گرامی
سپاس از نگاه پر مهرتان
خیلی ممنونم
در پناه خدا باشید

سلام و عرض ادب جناب ابراهیمی گرانقدر
خوشحالم که مورد پسندتان بوده
از حضورتان بسیار سپاسگزارم استاد عزیزم
در پناه خدا باشید

سلام و عرض ادب جناب علیزاده
سپاسگزارم از حضور و همراهی شما دوست گرامی لطف دارید شما اما در خصوص دکلمه بنده زیاد اطلاعات ندارم اینبار هم به صورت آزمایشی بر روی این شعر سوارش کردم .اگر راهنمایی باشد من مشتاقانه طالب یاد گرفتن آنم
سپاسگزار میشوم. در پناه خدا باشید

سلام و عرض ادب جناب نیکوفر گرانقدر
زیبایی از نگاه پر مهرتان است
از حضور و همراهی شما سپاسگزارم
در پناه خدا موفق باشید

سلام و عرض ادب بانو کاسیانی
سپاس از همراهی و حضورتان
در پناه حق موفق و موید باشید

سلام و عرض ادب جناب صادقی بزرگوار
سپاسگزارم از حضورتان
شما لطف دارید به من
خوش آمدید

سلام و عرض ادب محضرتان جناب رضوی عزیز
از همراهی شما سپاسگزارم
منور گرداندید
در پناه خدا موفق باشید

سلام و دوصد درود و احترام مازیار گرانقدر
ممنونم ازت برادر عزیزم
خوش آمدی و خوش خواندی
در پناه حق موفق و موید باشید

سلام و عرض ادب بانو عباسی
از حضور و همراهی شما بسیار سپاسگزارم
در پناه حق شاد و سلامت باشید

سلام و عرض ادب جناب مسلمی گرانقدر
از حضور و همرای تان سپاسگزارم

درود بر شما جناب خوشرو
سپاس از همراهی تان
در پناه حق موفق و موید باشید

سلام و عرض ادب محضرتان ایمان گرانقدر و مهربان
شما همیشه به من لطف داشتید .زیبایی در اندیشه شماست که زیبا نگرید
بله درست می فرمایید من نیز به اشعاری که از دل بر نمی آیند اعتنا نمی کنم احساس و عاطفه در شعر چون پی یک ساختمان است که اگر نباشد شعر را دچار لغزش و از حالت استواری در می آورد.
نکاتی را که به آن اشاره داشتید برایم خیلی ارزشمند بود. حتما استفاده خواهم کرد. در محضرتان می آموزم استاد
در پناه حق موفق و موید باشید

سلام و عرص ادب بانو عمارتی
از حضور و همراهی شما سپاسگزارم

سلام و عرض ادب برادر عزیزم جناب فریادی
خوشحالم که مورد پسند نگاه پر مهرتان بوده
از حضور و همراهیتان بسیار سپاسگزارم
در پناه خدا سرافراز باشید

سلام و عرض ادب بانو عبدلی
سپاس از لطف و نگاه پرمهرتان
از حضور و همراهی شما سپاسگزارم
در پناه حق موفق و موید باشید

درود بر شما جناب فکری
از حضور و همراهی شما خرسند شدم
در پناه حق باشید

سلام و عرض ادب جناب مراغه
زیبایی در نگاهتان است برادر
از حضور و همراهی شما سپاسگزارم

سلام بر شما یانو
سپاس از نگاه پر مهرتان
خوش آمدید

درود بر شما
از حضور و همراهی تان بسیار سپاسگزارم
پاینده و برقرار باشید

سلام و عرض ادب جناب انصاری
بسیار سپاسگزارم از لطفتان
پاینده و شاد باشید

درود بر شما بانو پیرزاده
سپاس از حضور و همراهی شما

درود بر شما

سلام و عرض ادب بانو مهتدی گرانقدر
از حضور و همراهی تان بسیار سپاسگزارم
در پناه خدا شادکام و برقرار باشید

سلام و عرض ادب بر شپا بانو یوسفی گرانقدر
از لطف و نگاه پرمهرتان سپاسگزارم
در پناه حق شادکام و برقرار باشید

درود بر شما جناب دهنوی
از حصور و همراهی شما سپاسگزارم
در پناه حق باشید

درود بر شما جناب جورعشوری گرامی
سپاس از همراهی شما
خوشحالم که پسندید
در پناه حق شادکام و برقرار باشید

سلام و عرض ادب جناب خوش بین
از حضور پرمهرتان بسیار سپاسگزارم
در پناه خدا باشید