به نام خدا
تقدیم به مردم مهربان اقلیم کردستان و به یاد شاعر جهانی کرد استاد شیرکو بیه کس که تا زنده بود آواره عصیان و آزادگی خویش و رنجور جور حزب بعث و صدام بود .
*****
یکی هشیار مردی کو درین اقلیم مردستان؟
بسازد با دل مردم ، بسوزد با غم مستان
صراط مستقیم مردمی آزادی و عشق است
بنازم عاشقی با خلق و پیمان با تهیدستان
نه زندان آرزویش را گرفت از مردم عاشق
نه طبعش ساخت با نامردمان و نخوت پستان
بلندآوازه ایی عاشق به درد نیشتمانش مُرد
چه تقدیری است یارب زندگی درباور هستان
شعارش درد انسان بود و دیوانش شرنگ شعر
بژی در جان ما ای شاعر شیدای سرمستان
پیام شیر شرزه شیر کو بی کس مدارا بود
کجا با جور دوران ساخت اقیانوس دلخستان؟
دعا از عاشقان یادآورید ای شاهدان شهر
خدا را ای لبِ خندان دلِی خونین ز ما بستان
درین بیداد گاه غم کجا شد ساقی خوبان
که جام جان فزایش مست سازد فکر تر دستان
الا ای نای خاموشی ،قیامت کن به آوازت
که صد افسانه می میرد به این شعر و به این دستان
صفای میکده دیری نشان مردم کُرد است
خدا خود عاشقی آموخت در اقلیم کردستان
نیشتمان : وطن
بژی : بزی
شیرکو بیه کس :
سرودههای وی به زبان کردی هستند. او فرزند فایق بیکس از شاعران مبارز و شناخته شده کرد بود.
امید که خلد آشیان باشد