کولی سیاه چشم های تو ، بهانه است

مجازات گل، بوسه است
من بادهای برفی بیگاه را میشناسم
و عطر سرکش تو را،
آویخته به پیراهن نقره کبود ..
مجازات گل در نیمه های کوچ بیهنگام
چون اسب های بارور زیباست،
جادوی نگاه تو در بلندی ها
در کوهه -ابر های دوردست رویاخیز...
.
.
.
نگاه تو
روزنگار بیوه های فصل تن خوردگیست
تبعید میکند شب،
جهان خسته را
چون شاهزاده ای غمگین
به خنده های خفیف عبریان شهر
تبعید میکند غم
مشت آهنین درد را
به زادگاه مرکب و خرافه های پیر
میروم
به قالی شویان میروم
همچون نگاره های متروح، در نگاه عشق وامدار
میروم همچنان که جنگجوی آبی خیال نازک توام ..
و غرناطه در زیر چکمه های خون،
تولد زنی یگانه است
.
.
.
-سگالش برهنه دهان تو و دیرهای جامع هزار بوسه جاری شد-


کولی سیاه چشمهای تو ، بهانه است
ای آشنا!
مجازات گل همیشه بوسه بود...