آمدی ، جانم بقربانت ، بمان

آمدی جانم به قربانت ، بمان
ایکه داری از محبت صد نشان
من نمی گویم چرا دیر آمدی !؟
تحت فرمان من است تا که زبان
نوشدارویی ، اگر بر خاک ِ من
از تو ریزد می شود یکباره جان
عمر ِ من ، امروز و فردا میکنی
گر اجل ما را دهد فردا ، امان
تو جوانی ، ناز داری ، ناز کن
از تو می گردد دل ما هم جوان !
اعتبار ِ عمر ِ من ، تنها ،تویی !
من ندارم از تو غیر از این گمان
شور فرهادی به جانم از تو هست
از عسل شیرین تری ، شیرین بیان
آسمان ِ دل پر از شوق ِ تو شد
پر شود از عشق تو ، روزی جهان
از گل ِ روی ِ تو بلبل عاشق است
خالی از غوغا نباشد یک زمان
این سفر را تا قیامت با توام
عشق ِ من ، تنها برای ِ من بمان