دلم میخواست بال و پر داشتم
پرواز میکردم تا آن منتها
پر میگشودم و می رفتم تا خود آندرومدا
میگویند فاصله دو میلیون و پانصد و سی هفت هزار
سال نوری تا زمین ماست
بروم آنجا شاید راحت شوم از حرف ها
از طعنه ها از نیش خندها
از شکارچیان بی رحم که می کشند غزالی
از گردشگران بی شرم که میسوزانند درختی برای ذغالی
از بلاگرهای مجازی که فخر می فروشند در عین بی خیالی
از جنگ افروزهایی که بمب میریزند بر سر آجر سفالی
بروم و دور شوم از این جو کشنده
بروم دور شوم از این چند میلیارد انسان
بروم تنها و در افق سیاهچاله ای شوم پنهان
که دلم بس پر است از زمین و انسان هایش
که عاشق را احمق خطاب میکنند
که معیار را فلز حساب می کنند
که نویسنده و شاعر را نمی بینند
اما پیج های تقلبی را با هزار چشممی بینند
که کودک یتیمی را به چشم حقارت می بینند
که غیبت میکنند و دل میشکنند و عیبیدر آن نمی بینند
که اگرم خوبی جزیی کنند آن را استوری کنند دیگران ببینند
بروم که نه تنها از زمین از کهشکان
بروم از این مسیر دستیابی انسان
که بسا بس بهتر است تنهایی و دوری
پیش افرادی که پیششان گویی در گوری
میلاد هشتمین اختر آسمان امامت آقا على بن موسى الرضا ، ماواى دلشکستگان و تکیهگاه درماندگان
بر دلدادگان بارگاه و حریمش مبارک باد